Wrocław nieoczywisty- Wojszyce

Szczęśliwa babcia

Wrocław to jedno z najciekawszych polskich miast. Miejsce, gdzie pogmatwane ścieżki historii Europy widać prawie tak wyraźnie jak w Szczecinie. Mnie miasto uwodzi od wielu lat, a moje córki zostały przezeń zauroczone i zakochały się bez pamięci. I choć chętnie je odwiedzam, to sama nie chciałabym mieszkać w miejscu tak ruchliwym i zanieczyszczonym. Bo nie łudźmy się, że to, czego nie widać, to nie istnieje. Smog wrocławski istnieje, o czym przekonałam się, próbując  dopatrzeć się głębokiego błękitu nad głową w pogodny dzień.

Potomkinie :)

Z wózkiem po południowych przedmieściach

Ale nie o smogu będzie, tylko o Wrocławiu zupełnie innym niż ten znany z przewodników. Zabieram Was dziś na spacer po przedmieściach, bo tam mieszkają Gui i Chuda. A i perspektywa będzie ciekawa, bo oba spacery wrocławskie uskuteczniłam z wózkiem, w którym słodko spała (lub nie) mała Matylda.

Spacerkiem po Wojszycach

Zaczniemy od Wojszyc, które poznawałam w poniedziałek.

Historycznie Wojszyce były wsią wzmiankowaną już w XIII w. i jako wieś dotrwały do 1951r. , kiedy to zostały wchłonięte przez rozbudowujący się Wrocław.

Położone są na Krzykach, pomiędzy Ołtaszynem a Gajem.

W sporej części dzielnicy zachowała się jeszcze wiejska zabudowa, co widoczne jest zwłaszcza na ulicy Pawiej, w dawnym centrum wsi. 

Nowoczesna zabudowa

 My zupełnie przypadkowo właśnie w Pawią weszłyśmy z ul. Kukuczki, gdzie najpierw oglądałyśmy z Gui przyczepki rowerowe, a potem już w czwórkę siedziałyśmy w cukierni „Różana” jedząc pączki i popijając latte (oczywiście kawą i pączkami opychałyśmy się we trzy). Z wspomnianej ulicy Kukuczki (na Gaju jedno z osiedli ma ulice alpinistyczne) można przejść pod wiaduktem kolejowym wprost w Pawią a tam... zupełnie inny świat! O ile Gaj ( a raczej ta jego część, którą zdążyłam już poznać) to ogromne dosyć jednorodne osiedle, to Wojszyce stanowią konglomerat architektoniczny.

SP nr 23

Architektura Wojszyc

Znajdziemy tu dziewiętnastowieczną wiejską zabudowę przy uliczce z krzywym poniemieckim brukiem oraz ciekawe kamienice rodem z miedzywojnia. Tak prezentuje się wspomniana już ulica Pawia. Wokół tego centrum wsi usadowiły się klockowate „wille” rodem z PRL, powstające po włączeniu wsi do Wrocławia.

XIX-wieczny bruk na Pawiej

Każda szczelina wypełniana jest nowoczesnymi budynkami. Czasem, są to zupełne porażki, zdarza się jednak, że architektoniczna „plomba” nawiązuje kształtem to zabudowy historycznej, tworząc z nią zgrabną całość. Niewielkie osiedla wielorodzinne powstają na obrzeżach dzielnicy. Najczęściej są to bloki trzy-, czterokondygnacyjne o czasem mocno zaskakującej linii architektonicznej. W Wojszycach warto zwrócić uwagę na bryłę nowoczesnego kościoła, budynek Szkoły Podstawowej nr 23 z małym amfiteatrem (historycznie budynek powstał na przełomie XIX i XX w jako kompleks rozrywkowo-wypoczynkowy), mural na Pawła Jasienicy i dziewiętnastowieczną zabudowę ul. Pawiej.

Wojszyce były dla mnie nie lada odkryciem, ale nie mniej ciekawie prezentuje się Ołtaszyn, o którym opowiem w następnym poście.

Dawne centrum średniowiecznej ulicówki

Tu już nie kupimy farb

Czy to naprawdę Wrocław?

Czas tu się zatrzymał

Mural na ul. Jasienicy

Historia i nowoczesność

Urok detalu