Spacerkiem na Skałki Zakochanych

Widok z Kufla

Czasami warto od siebie odpocząć. Tę prostą maksymę stosowaliśmy przez wiele lat w naszym małżeństwie, gdy Ślubny wyjeżdżał na poligony lub ja na kolejne studia i szkolenia. Kilkudniowa rozłąka świetnie cementowała związek, dając czas na refleksję i zatęsknienie.

Czasem warto zatęsknić

Od czasu, gdy mieszkamy w Domku pod Orzechem takich dni odpoczynku od siebie mamy trochę mniej, ale maksyma nadal się sprawdza. Po moim krótkim pobycie w Trzebiatowie Ślubny tak się stęsknił, że mimo przygotowań do remontu przystał na moją propozycję niedzielnej wycieczki. Fakt, trochę odwykł od chodzenia zakręcony wokół gromadzenia drewna na zimę i przygotowań do remontu, zatem zastrzegł, że trasa na być krótka.

Niedzielny spacer po Górach Izerskich

Czas na przerwę

Zdecydowaliśmy się na Skałki Zakochanych.
Poranek był wymarzony na wycieczkę. Spakowaliśmy coś do picia, ciastka na przekąskę, zapięliśmy psu szelki i wyszliśmy z domu. Daleko nie uszliśmy, bo okazało się, że oprócz Gringo w naszej wycieczce koniecznie chce uczestniczyć Frida, skradająca się za nami w trawie. Znając jej przekorny charakter, złapaliśmy kotkę i Ślubny zamknął ją w domu, nie chcąc narażać na spotkanie z wiejskimi psami. Po tym falstarcie mogliśmy już ścieżką przez łąki zejść do wsi i najkrótszą drogą wdrapywać się po zboczach Zamkowej.

Punkt widokowy na Pogórze Izerskie

Panorama Pogórza Izerskiego

Kto choć raz był na Kotlinie, wie, że Kocioł, choć jest niewysoką górką, to charakteryzuje się bardzo stromymi zboczami i daje popalić. Szliśmy tempem spacerowym, a Gringo patrzył na nas z wyrzutem, bo on lubi biegać, a nie snuć się. Nie rozumiał więc, dlaczego idziemy tak wolno.

Ścieżką pod górkę

Zatrzymaliśmy się na moim ulubionym punkcie widokowym. Uwielbiam panoramę Pogórza Izerskiego z tego miejsca, jednak mimo pięknej pogody, widok był nieostry, trochę zamglony. Chwilę posiedzieliśmy, ale przyjemność z obcowania z naturą niweczyły góry śmieci, które mimo kilku monitów w Urzędzie Miejskim w Mirsku nadal zalegają na pobliskiej łące. Przerażające jest to, że znaleźć można tu nie tylko ślady po licznych imprezach przy ognisku w postaci butelek, foli aluminiowej i plastiku, ale także cała stertę śmieci poremontowych!
Z niewesołą refleksją o kondycji naszego społeczeństwa, które nadal nie widzi nic złego w wyrzucaniu śmieci gdzie popadnie ruszyliśmy w głąb zacienionej alei prowadzącej wzdłuż ruin Kasselschlossbaude  Cóż... tu też nie było nam do śmiechu, bo z miesiąca na miesiąc miejsce to robi coraz smutniejsze wrażenie. Mury osypują się w gruzowisko, a okoliczni mieszkańcy pozostawiają po sobie góry śmieci. W jednym pomieszczeń piwnicznych dostrzegliśmy wciśnięte do pomieszczenia wszystkie plastikowe i szklane fragmenty samochodu!

Skałki Zakochanych

Buczynowy zagajnik przed Skałkami Miłości

Tym razem nie penetrowaliśmy rumowiska, znamy je już dosyć dobrze, woleliśmy skupić się na otaczającej je przyrodzie, czyli zieleniejącym wreszcie po deszczach drzewom i krzewom.
Dotarliśmy wreszcie do końca alejki i z rozczarowaniem zauważyliśmy, ze od ubiegłego roku nic nie zrobiono na ścieżce do Skałek Zakochanych. Wycięte gałęzie i drzewka jak leżały, tak leżą szpecąc krajobraz. Nie postawiono też żadnych tabliczek. A latem miałam nadzieję, że miejsce to stanie się atrakcją turystyczną! No niestety, nie stanie się. Pozostanie ciekawostką, znaną nielicznym i śmietniskiem lokalnej ludności.

A my tak samo zakochani od lat

Dobrze, że skały są na swoim miejscu. Piękne, majestatyczne z ostrymi zrębami. I tylko na szczytowym zrębie, tak gdzie Niemcy pozostawiali swoje miłosne wyznania przybyło nowe, z datą tegoroczną.
Tym razem  jednak ktoś zdecydował się na wyrycie inicjałów i daty, nawiązując do dawnej tradycji. I choc nie popieram takiej działalności, to uważam, że lepsze to niż wcześniejsze sprejowanie i pisanie po skale markerem.
Po zrobieniu kilku pamiątkowych fotek zdecydowaliśmy, że przerwę na ciastka zrobimy w innym miejscu, by nie przeszkadzać innym, którzy być może będą chcieli tu zajrzeć. I rzeczywiście, ledwo się ruszyliśmy, zauważyliśmy na ścieżce dwóch chłopaków z radosnym psem. Wymieniliśmy się uwagami na temat naszych szczekających przyjaciół, którzy koniecznie chcieli się wspólnie pobawić i poszliśmy dalej.

Odpoczywając

Przerwę miałam zaplanowaną na szczycie Zamkowej, ale Ślubnemu nie chciało już się leźć pod górę. Usiedliśmy więc na trawie z dala od ścieżki i tam spędzili kilkanaście minut. Posililiśmy się ciastkami, Gringo zjadł kilka swoich smakołyków, odpoczęliśmy.
Wracając zauważyliśmy januszy turystyki, którzy samochodem wjechali ... do zagajnika przy skałkach. A na polanie widokowej jakiś niedorosły kładowiec urządzał sobie rajd na trawie. Szybko oddaliliśmy się z tego miejsca, schodząc do Gierczyna. Po drodze obserwowaliśmy miejsca, w których w przeszłości na pewno prowadzono działalność górniczą i snuliśmy przypuszczenia jak wyglądał Gierczyn w osiemnastym wieku.
Z Gierczyna na Fersztel poszliśmy najbardziej stromą ścieżką, chcąc jeszcze spojrzeć, czy poniżej sztolni nie pojawiły się kurki.

Zza zakrętu wyskoczyło stado dzików

Na zakończenie spaceru wielu emocji dostarczył nam Gringo, płosząc spore stado dzików, w tym lochy z warchlakami. Przyznam, że zrobiło nam się gorąco, gdy do uszu dotarło skomlenie, piski i pochrumkiwania. Nasz pies wrócił bardzo zadowolony, a ślady krwi na pysku nie należały do niego. Gringo nie potrafi mówić, więc nie dowiemy się, co wydarzyło się na występie skalnym poniżej Kufla.
Po powrocie przygotowaliśmy kawę i obiad. A popołudnie spędziliśmy obserwując nasze zwierzaki, czytając i odpoczywając.
To był przyjemny dzień, spędzony wspólnie. Niestety sielankę zakłócały niewesołe refleksje dotyczące stanu świadomości polskiego społeczeństwa, które nie potrafi uszanować ani natury, ani historii. Nie potrafi też rozsądnie i z poszanowaniem innych korzystać z dóbr, które posiada.
Zapraszam na poprzednie opowieści, w których pojawia się Kotlina i Skałki Zakochanych
Skałki Miłości
Punkty widokowe
Schronisko na Kotlinie
No i gdzie ta skała?
Między sierpniem a wrześniem