Piotruś Pan

Jakiś czas temu z Chudą wybrałyśmy się na pizzę do pizzerii Brooklyn, która mieści się w Szczecinie na ul. Witkiewicza. Znalezienie pizzerii nie jest łatwe, ale jak się już trafi, to można delektować się pysznymi daniami. Oczywiście korzystałyśmy z zakupów grupowych, dzięki czemu na naszym stole wylądowała pizza, która się na tym stoliczku nie mieściła.  

Aby skonsumować tego giganta potrzebowałyśmy dużo czasu, a ten umilałyśmy sobie rozmową o „Piotrusiu Panu”. Kilka dni wcześniej w Empiku miałyśmy okazję przeglądać cudne wydanie tej niezwykłej książki dla dzieci. Chuda zachwycała się ilustracjami, które fantastycznie dopełniały książkę. Szybko jednak z książki przeszłyśmy do dywagacji na temat pewnego typu mężczyzn, którzy swój przydomek od wspomnianej książki noszą. Piotruś Pan , zgodnie ze słowami J.M. Barriego:

„Ze wstydem musimy przyznać, że zarozumiałość była jedną z najwyraźniejszych cech Piotrusia”

„nikt nie umiał wyglądać tak radośnie jak Piotruś, a jego śmiech był najweselszym ze śmiechów”.

„Był bardzo zmienny, a zabawa, która chwilowo zajmowała go, w następnej chwili mogła przestać go zajmować. Zawsze istniała możliwość, że gdy będziesz spadał następnym razem, pozwoli ci upaść.”

A to zaledwie kilka cech bohatera. Czym zatem wyróżnia się Piotruś Pan – ten książkowy i ten spotykany czasami w Realu?

Z pewnością niepohamowaną chęcią zabawy, dla niego wszystko było zabawą i tylko zabawą. Dalej potrzebą posiadania matki- no właśnie nie kobiety, ale matki . Wendy doskonale się w tej roli spisywała do momentu, gdy nie dorosła, bo dorosłej Wendy, która zapomniała jak się lata, Piotruś już nie akceptował.

Następnie należało by wymienić egoizm, egocentryzm i zapatrzenie w siebie. Piotruś przypisywał sobie wszelkie zasługi i czyny bohaterskie, nawet , jeżeli to nie on ich dokonał.

Co zatem przyciąga kolejne pokolenia Wendy do tego typu faceta? 

Instynkt macierzyński? 

Chęć zaopiekowania się wiecznym chłopcem?

Radość życia i nieobliczalność?

Błysk w oku? 

Niepoprawny optymizm?

Jedno jest pewne. Trudno wyobrazić sobie życie u boku Piotrusia Pana, chyba, że ten wydorośleje lub jego wybranka zaakceptuje fakt, że wszelkie życiowe problemy będzie musiała rozwiązywać sama, bo na Piotrusia Pana liczyć nie będzie  mogła.