Po dary jesieni

Usiedliśmy przy kuchennym stole- Ślubny i ja. Ostatnio często tak siadamy we dwoje, bo dzieciaki się porozjeżdżały. 

Tym razem jednak nie piliśmy herbaty, lecz po lampce wina z białej porzeczki, bo właśnie to wino było dziś zlewane do butelek. Z wszystkich win, jakie robimy od wczesnego lata, to z białej porzeczki smakuje mi najbardziej. Wytrawne, o lekko owocowym smaku. Właśnie to wino podajemy do wigilijnej kolacji ( i dlatego zlewane jest już do bożonarodzeniowych butelek ;) )

Delektując się owym „beaujolais nouveau” , przetwarzaliśmy dary jesieni – suszyliśmy grzyby zebrane o poranku w pobliskich zagajnikach(prawdziwki i kozaki- niestety nim zdążyłam zrobić zdjęcia- grzyby były już pokrojone). Jabłka i głóg Ślubny wrzucił do kolejnej butli na wino- wychodzi takie ładne, różowawe w barwie i delikatne w smaku.

Z jabłek przygotowałam też ciasto do porannej kawy, a dzikie gruszki obrałam i wyłożyłam do suszenia- przydadzą się do wigilijnego kompotu.

Pracując wspólnie, rozmawialiśmy o dniu, który powoli się kończy. Miła była ta sobota. Najpierw o poranku pojechaliśmy rowerami na grzyby i dzikie owoce- zabraliśmy naszego psa.

 Na obiad przygotowaliśmy sobie grzybki z kiełbaska i ziemniakami. Potem zaplanowaną mieliśmy przejażdżkę rowerową z dzieciakami z mojej szkoły. Na powitanie jesieni stawiło się dwóch rozrabiaków, z którymi pokonaliśmy kilkunastokilometrową trasę wśród pól i pobliskich wiosek. Pogoda nam dopisała, jechało się raźnie i wesoło. Wybrałam odpowiedni dystans- pod koniec chłopcy już narzekali na ból nóg. Mam nadzieję, ze następnym razem będą już w lepszej kondycji. To była pierwsza z zaplanowanych na tę jesień wycieczek. Kolejna za tydzień.

Teraz słucham jednostajnego szumu wentylatora kuchenki, gdzie suszą się nasze grzyby i owoce, sączę wino i cieszę się z przyjemnie spędzonego dnia.