Jeszcze ciche Mrzeżyno

Mrzeżyno to niewielka osada wypoczynkowa nad Bałtykiem, zaledwie 10 km od Trzebiatowa, w lecie to tu przyjeżdżają trzebiatowianie w niedzielne popołudnie.

 Kiedyś była to typowa osada rybacka, choć jej urok doceniał już na początku ubiegłego wieku amerykański malarz Lyonel Feininger.

W klasie, którą  uczyłam ponad 20 lat temu większość dzieci pochodziła z rybackich rodzin.  Wracając do domu, często zbaczałam z głównej drogi, by zejść do portu i u rybaka kupić świeżą flądrę lub śledzia prosto z kutra. A przy nabrzeżu stało mnóstwo kutrów z charakterystycznym skrótem Mrz.

Teraz kutrów rybackich jest znacznie mniej, czasami cumują jednostki z pobliskich miejscowości. Niektóre łajby zmieniły zadanie, rybacy przerzucili się na rejsy wycieczkowe, typu wyprawa na dorsza albo rejs o zachodzie słońca. Mamy tez rybaka barda, przepowiadającego pogodę.

Od zeszłego roku w mrzeżyńskim porcie trwały intensywne prace rewitalizacyjne, które właśnie są na ukończeniu.  Odnowiono nabrzeże, przygotowano szeroki deptak dla turystów, od podstaw wybudowano nowoczesne zaplecze dla rybaków i wędkarzy. Na przeciwnym brzegu kończy się budować marina. Teraz będą tu cumować nie tylko łodzie i kutry, ale także jachty i żaglówki.

Przy samym ujściu Regi pracuje pogłębiarka.

Na razie jest jeszcze pusto i cicho, przy nabrzeżu stoją pojedyncze kutry, rybacy rozplątują sieci, barwne skrzynki ustawione są w piramidy, wszędzie unosi się charakterystyczny zapach morskich ryb.

Bliżej plaży na wczasowiczów czekają zamknięte jeszcze smażalnie ryb, cukiernie i kafejki.

 Za dwa miesiące zrobi się tu gwarno i wesoło. Myślę, że wczasowicze docenią inwestycję, tylko ja przestane odwiedzać hałaśliwe centrum, schowam się w głębi lasu, poszukam dzikiej plaży o kilka kilometrów dalej.

Póki co rozkoszuję się pustką, przyjeżdżając gdy mam trochę czasu i potrzebę spojrzenia w głębię.