Opowieść o wschodzie słońca

Wstałam przed pierwszym brzaskiem. Na niebie błyszczał cieniutki sierp księżyca, a przez chmury przeświecały gwiazdy. Pies niechętnie łapa za łapą szedł na spacer.
Potem wypiłam pyszną latte z mojego nowego ekspresu i zjadłam śniadanie.  Za oknem zaczynało świtać. Założyłam mocne lampki do roweru i ruszyłam nad Bałtyk. Miałam nadzieję na fajerwerki wschodzącego słońca, feerię barw. Już na trasie wiedziałam, że nic z tego - na wschodzie zebrały się chmury i słońce wstawało blado... Żadnych dramatycznych czerwieni i fioletów, żadnych ostrych pomarańczy i popieli....

Szarość, blade beże... lekki róż....
Trudno.
Wjechałam do portu w Mrzeżynie.

Obserwowałam młodego łąbędzia

Potem zeszłam na plażę:

 a tam.... Morze Bałtyckie w szarej odsłonie...

w tej butelce nie było listu....

muszle....

Niecodzienny widok: kormorany suszące pióra...

I powrót:

Uwielbiam to zdjęcie!

Jeszcze zostało tyle dróg....

Kocham mój rower i te zielone oponki!

Szukacie noclegów nad morzem? Polecam sprawdzone miejscówki:
 http://niechorzenafali.pl/
Domki Letniskowe Zbyszko