Wieczór z moczką

Zapach bakalii i przypraw korzennych przypomina, że święta zbliżają się coraz większymi krokami. Od kilku już lat staram się tak rozplanować przygotowania, by nie spieszyć się i czerpać radość z każdej przedświątecznej chwili.

W czwartek razem z Chudą lukrowałyśmy pierniczki, bawiąc się przy tym przednio i wspominając te wszystkie dziecięce swięta, gdy lukier pokrywał nie tylko pierniczki, ale także brody, języki, a nawet włosy moich pociech, a cukiereczki, wiórki kokosowe, orzechy i inne bakalie znikały w tempie zastraszającym. W piątek przygotowałam rosół rybny z pasternakiem, który to był mi niezbędny do przygotowania najważniejszej wigilijnej potrawy- śląskiej moczki.

Zgodnie z tradycją, o 17.00 próg mojej kuchni przekroczyła przyjaciółka, ze swojego pokoju wyszła Chuda i rozpoczęłyśmy biesiadowanie. W szklaneczkach lśniło ciemne piwo- w tym roku było to piwo Połczyńskie, Komes oraz okocimski Porter. Dziewczyny otrzymały jak zwykle polecenie krojenia bakalii, a ja niczym alchemik wyjęłam wielki garnek, do którego zaczęłam wlewać i wkładać kolejne ingrediencje. Moja moczka w tym roku została zrobiona z:

 pierniczków katarzynek (znów nie dotarł na czas piernik rybny, ale na przyszłą moczkę piernik już się suszy u bratowej), 

rosołu z karpia z pasternakiem, 

1 litra ciemnego piwa,

 1 słoika kompotu śliwkowego,

 1 słoika kompotu agrestowego, 

2 słoików dżemu- śliwkowego i gruszkowego, 

2 tabliczek gorzkiej czekolady,

2 łyżek miodu,

2 łyżek mielonej skórki z pomarańczy, goździków i anyżu,

 i niezliczonej ilości bakalii- orzechów, migdałów, daktyli, fig, moreli, rodzynek. 

Ciemna, słodka i lepka masa ma niezapomniany smak. W tym roku wystarczyła jedna degustacja, by stwiedzić, że smak jest idealny i niczego nie trzeba dodawać. 

W kuchni było wesoło i gwarnie, panowie na wszelki wypadek umknęłi do pokoju, by nam nie przeszkadzać. Nasze beztroskie rozmowy zagłuszały świszczący za oknem wiatr i tylko przyjaciólka martwiła się, jak wróci do domu. Na szczęście pod wieczór wiatr trochę zelżał i bezpiecznie dotarła do domu. 

Pozostawiam Was w takim przedświatecznym nastroju- trzeba zapeklować mięso na pieczeń z morelą, bo ta ze śliwką już gotowa, ugotować niedzielny obiad...

Posłuchajcie, jak uczniowie z mojej szkoły śpiewają pastorałkę: