I zabrzmiała muzyka...

Oglądaliście zaćmienie słońca? Na pewno. Chyba wszyscy oglądali. Wiosnę powitaliście? Pewnie!

My też. W szkole zorganizowaliśmy ognisko z paleniem Marzanny i obserwowaniem zaćmienia. Dzięki temu dzieciaki miały szansę obejrzeć to niesamowite zjawisko. Było pochmurnie, więc nawet domowe sposoby ochrony wzroku pozwalały na oglądanie podróży Księżyca. 

Dla nas punktem kulminacyjnym tego dnia nie była paląca się Marzanna, ani zaćmienie słońca. My zdecydowaliśmy się na koncert zespołu "Cisza jak ta", który swoje 12 urodziny świętował w rodzinnym Kołobrzegu. 

Bilety zamówiłam wcześniej, by nie martwić się o nie przed koncertem, ale i tak do Kołobrzegu przyjechaliśmy dużo przed czasem (wiecie jak to jest- w samochodzie kierowca zawsze ma rację, więc skoro kierowca stwierdził wychodzę, to my nie miałyśmy wyboru). 

Przed koncertem poszliśmy nad morze, obejrzeliśmy pięknie podświetlone molo. 

W Cafe Nuta wypiliśmy czekoladę na gorąco i zjedliśmy czekoladowe ciasto, pogadali o grach planszowych, wpadło na do głowy kilka ciekawych (mam nadzieję) pomysłów na lato. Wreszcie usieliśmy na widowni, by posłuchać piosenek z Krainy Łagodności.

Na widowni przeważali ludzie z tęsknotą za dzikimi Bieszczadami wypisaną na twarzach. Ci, którzy pamiętają jeszcze puste, dziewicze góry, czas, kiedy w przepastnych plecakach mieściły kuchenki turystyczne i prowiant na całą wyprawę, bo na  sklepowych półkach królował ocet. Ci, którzy wiedzieliby, jak założyć szpule na magnetofon, gdy chce się posłuchać muzyki (i pewnie tak jak jak ja zasłuchani byli w Wolnej Grupie Bukowina, Starym Dobrym Małżeństwie i piosenkach Stachury)

 Przed zespołem wystąpił jeszcze młody kołobrzeżanin grający na gitarze- Dawid Żarnowski. I mimo niewielkich problemów ze sprzętem uraczył nas kilkoma ładnie brzmiącymi utworami.

Wreszcie na scenie pojawił się solenizant, czyli grupa "Cisza jak ta". Przenieśliśmy się w Krainę Łagodności. Muzycy wyśpiewywali nasze marzenia i tęsknoty. Przedstawili zarówno najbardziej znane piosenki, jak i te, które dopiero ukażą się na płycie. Chwilami sala nuciła razem z wokalistami słowa o Szemkelu, który nie rozumie: "cóż winna ludzka miłość, że nawet aniołom zbrzydła" lub o kolejnej trudnej miłości.Większość utworów była mi znana, ale kilka piosenek słyszałam po raz pierwszy. Jedne i drugie zachwycały zarówno tekstem ( grupa korzysta z wierszy m.in. Jonasza Kofty, Agnieszki Osieckiej, Wiesławy Kwinto-Koczan oraz autorskich teksów członków zespołu), jak i linią melodyczną. 

Z koncertu wyszliśmy wyciszeni i jacyś tacy... rozmarzeni...

Wyjeżdżając z miasta zwróciliśmy jeszcze uwagę na podświetlony most portowy i mocno zadumani wróciliśmy do domu.