Wschód słońca w Domku pod Orzechem

-Jutro idziemy na kurki.- zdecydował Ślubny, gdy opowiadałam, ilu ludzi z kurkami stało na drogach zielonogórskich.  Wyszedł z założenia, że jeden dzień laby w zupełności wystarczy.
-Pewnie.- odpowiedziałam ochoczo, bo przecież jeśli Ślubny zaprasza na grzyby, to trzeba iść.
Nagle Ślubny się zreflektował:
-Ale moje rano, nie twoje.- bo przecież moje rano jest o świcie, a Ślubnego o... 10.00.

Obudziłam się, gdy na północnym wschodzie niebo się zaróżowiało. Złapałam aparat i powędrowałam na ulubioną górkę. Akurat dotarłam, gdy nad Pogórzem pojawiła się wąska jasna kreska- miejsce, skąd za chwilę wychyli się słońce, a widok daleki, hen... aż na Kaczawy. Ostrzyca wyraźnie odcinała się na tle różowości i pomarańczy.
Cudności... Poczekałam, aż słoneczny okrąg w całej okazałości pokaże się na horyzoncie, pokłoniłam się dniowi, który właśnie się rozpoczynał.

Wróciłam do domku, przytuliłam do jeszcze ciepłej pościeli. Po ósmej obudziłam Ślubnego. No przecież, ile można spać?
Słońce wyjrzało zza chmur. Poszliśmy za Kufel w swoje kurkowe miejsce. Wędrowaliśmy pochyleni, wpatrując się w zielone poszycie. Najpierw w dół, potem w górę.

Bo kurki zbiera się pod górkę. Najpierw wypatruje się tej pierwszej, wychylającej się z jagodowych krzaczków, dopiero potem, prawie kucając, idzie się trawersem, zaglądając pod każdy krzaczek, schylając się do wszystkiego, co żółto-pomarańczowe. Najczęściej jest to brzozowy listek. Czasem jednak szczęście się do zbieracza uśmiechnie i trafia na kurkową rodzinkę, a obok następną i następną.





Nie było ich wiele, ale, jak stwierdził Ślubny, do obiadu wystarczy.
Wracaliśmy górą, zatrzymaliśmy się na punkcie widokowym na ławeczce. Ech... piękny ten podgórski pejzaż, tylko wiatr ma głowy pourywać.

A na gierczyńskiej łące trawy wysokie, kwiaty kwitną, zioła pachną zniewalająco. I można zbierać, herbatkę codziennie inną parzyć. Teraz towarzyszy mi macierzanka w ulubionej gierczyńskiej filiżance.
Pełna sielanka... odpoczywam. A po południu chyba do Mirska pojadę- maść na stawy kupię i ciastka  do kawy. I może do Inkwi zajrzę...