Patrzymy na siebie i ... :
- jedziemy do lasu!
Szybko zmieniamy ubrania, wskakujemy na rowery. Pół godziny później wdychamy orzeźwiający zapach nadmorskiej bryzy i ciepłego sosnowego lasu.
- a czy on nie ma aby różowej gąbki?- pytam sceptycznie.
Chuda ... smakuje językiem i potwierdza z rezygnacją:
- Ma.
Śmiejemy się, czyżby różowy był smakiem? Przecież pytałam o kolor, a nie smak gąbki!
Szybko opada z nas zmęczenie pracą. Jagody kuszą dojrzałymi owocami, a bryza znad Bałtyku przypomina, że czas na morze.
Jedziemy do portu, gdzie jedząc lody dowiadujemy się, że Polska wygrała z Ukrainą. Rozradowani kibice wiwatują, machają chorągiewkami, śpiewają.
Moczymy nogi, z żalem opuszczamy Mrzeżyno, bo przecież następnego dnia trzeba rano iść do pracy. Wracamy rozkopaną drogą z Mrzeżyna. Nagle delikatnie zahaczam o słupek i... bach! leżę w wykopie! Dobrze, że płytko było. Kilka zadrapań i zdarte kolano. Ale do końca roku szkolnego się nie zagoi. Trzeba będzie w spodniach wystąpić albo w dłuższej sukience ;)
Fajny dzień, prawda? Mimo tej nastogodzinnej Rady...
OdpowiedzUsuńIzeria czeka i tęskni ;)
Domyślam się, że tęskni... ja też tęsknię...
UsuńAnia ze zdartym kolanem – jak to małolata :-) Fajne.
OdpowiedzUsuńW moich stronach te quasi prawdziwki nazywane są szatanami i też sprawdza się je organoleptycznie.
U nas nazywają je goryczakami :) Mnie udaje się je rozpoznać po kolorze, ale bliscy i tak muszą sami się przekonać- nie wierzą mi ;)
UsuńCzytałam z przyjemnością. Zazdroszczę bryzy morskiej...u nas całkiem inne klimaty. Skały, wapienie, wieczorne nietoperze. Szkoda, że nie mozna raz na jakiś czas wymienic się a później wrócić do siebie :) Zroweru i ja spadłąm całkiem niedawno. Upadek w błoto, boląca pupa i zakupy pobrudzone ;) Wszyscy jesteśmy dziećmi :D Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńPrawda? Ja i tak mam dobrze, bo lato spędzam w domu w górach :) A do mojego nadmorskiego mieszkania przyjeżdżają wtedy sąsiedzi z gór.
UsuńZgadzam się, że wszyscy jesteśmy dziećmi, pod warunkiem, że potrafimy to dziecko w sobie pielęgnować.