Poetycka podróż z Renatą Teresą Korek

Za oknem  pogoda tak koszmarna, że wyjście z domu zda się bohaterstwem. Wydawać by się mogło, że przy takiej pogodzie nikt z własnej woli nie ruszy się spod koca. A jednak trzebiatowski Pałac pękał w szwach, a znalezienie miejsca na parkingu graniczyło z cudem. Sprawcą tego pospolitego ruszenia była pani dyrektor Renata Teresa Korek, która zaprosiła swoich licznych znajomych i przyjaciół na wieczór autorski.

Bo trzeba Wam wiedzieć, że pani Renata to nie tylko sprawny, mądry i kreatywny dyrektor, ale także kobieta o wielu talentach. Czasem patrząc na nią i słuchając, jak zapala się do kolejnego projektu, zastanawiam się, jak udaje się jej łączyć niełatwe zarządzanie placówką kulturalną, pracę na rzecz powiatu z niezwykłą artystyczną wrażliwością.
Często bywamy w Pałacu, korzystając z propozycji Trzebiatowskiego Ośrodka Kultury, nie mogło więc nas zabraknąć i w czasie tej bardzo osobistej uroczystości, jaką była promocja nowego tomiku wierszy pani dyrektor "Kobieta, która chce być mną" oraz wernisaż jej prac plastycznych.
Wśród zgromadzonych spotkałyśmy wielu wspólnych znajomych, którzy podobnie jak my w tę paskudną pogodę chcieli uczestniczyć w artystycznym święcie.

Pierwsza część spotkania poświęcona była pracom plastycznym. W galerii wystawiono prace artystki wybrane z całego jej dorobku. Były to grafiki, pastele, malarstwo. My jednak czekałyśmy przede wszystkim na spotkanie autorskie. Nie ukrywam, że lubię słuchać miękkiego głosu pani Renaty.
Ogromnym zaskoczeniem była dla nas konwencja tego spotkania. W poetyckim dialogu uczestniczyli  oprócz autorki trzej cenieni literaci:Tadeusz Żukowski, Sergiusz Sterna - Wachowiak i Roman Bąk. I to panowie swoimi refleksjami zdominowali spotkanie. Było widać, że cała czwórka świetnie czuje się w swoim towarzystwie, choć delikatna poetka chwilami wyglądała na speszona ilością ciepłych słów, jakie padły pod adresem jej poezji.
A poezja ta jest niezwykle osobista, chwilami intymna, chwilami codzienna. Mam przed sobą pachnący jeszcze farbą drukarska tomik wierszy, na spokojna lekturę przyjdzie jeszcze czas. Ale i ta pobieżna pozwoliła mi wyłapać tekst, bardzo życiowy, taki, pod którym podpisać mogłaby się niejedna kobieta:

Spotkanie trwało prawie dwie godziny, było niezwykle ciekawe, przyjemnie słuchało się dowcipnych dywagacji Tadeusza Żukowskiego, czy mądrych i zwięzłych wypowiedzi Romana Bąka (przy czym muszę przyznać, ze tembr głosu i sposób czytania wierszy poetki bardzo mi odpowiadały). Trochę jednak żałowałam, że Pani Renata przeczytała tylko kilka swoich utworów.

A więcej o wierszach Renaty w kolejnym poście.