W listopadowej mgle

W listopadzie będę pisać książki, gdy mgłowe duchy otulą dom, wcisną się szczelinami do wnętrza, zawirują w rozgrzanym powietrzu nad blachą kaflowego pieca. W białej ciszy słychać będzie ich szepty, podpowiedzi. Opowieść napisze się sama z gry cieni na białych ścianach, z chrobotów w zakamarkach, z ledwo słyszalnych szelestów. ..

Do Gierczyna dojechaliśmy nocą. Przywitał nas śnieg i poblask światła z Leśnego Kurortu.

Obudziłam się jak zwykle przed świtem. Dzień nawet nie próbował się jeszcze przedrzeć przez woale gęstej mgły. Przygotowałam kawę i usiadłam na zapiecku, czekając na rozwidnienie.
Gdy obudził się pies, wyszliśmy w mgłę...

Zimowa aura zaskoczyła przyrodę. Zdziwione brzozy na prędce zmieniały barwę liści. Tam, gdzie owionął je mroźny powiew, zzółkły nagle, pozostawiając zielone wierzchołki. Równie zaskoczone modrzewie dumnie kłuły zimną mgłę żółtozielonymi igłami.
Pies tarzał się w pobielonej śniegiem trawie, ciesząc się swobodą i chwilową wolnością. Odzyskał radość i animusz. Nagle zapomniał o swoim słusznym już wieku, baraszkując jak szczenię. Biegał, wąchał, szukał tropów saren, które ledwo chwilę wcześniej wyskoczyły że swojej kryjówki w pustce. Przeszłam ulubione ścieżki i bezdroża...

A potem mgła opadła i zaczął się dzień...