"Latarnia umarłych" Leszka Hermana

Rzutem na taśmę przeczytałam tę powieść jeszcze w 2016 roku!

grafika ze strony: http://www.empik.com/

Czekałam na nią od momentu pierwszej zapowiedzi. Byłam kilka lat temu w Darłowie i Darłówku, poznałam miasteczko oraz jego zabytki. Ciekawiło mnie, w jaki sposób Herman wykorzysta te miejsca w swojej powieści. Nie zabrałam się za nią wcześniej wiedząc, że gdy już zacznę czytać, to nic mnie od tej czynności nie oderwie. Tak też było.

Wspólnie z bohaterami powieści- Pauliną i Igorem, których poznaliśmy już czytając "Sedinum" prowadzimy kolejne dziennikarskie śledztwo. Tym razem jednak "trup ściele się gęsto", a zwłoki pochodzą zarówno z  współczesności jak  i wojennej przeszłości. miasta. W swoje poszukiwania dwójka sympatycznych bohaterów tym razem wplątuje nie tylko angielskiego przyjaciela, ale także kilkoro jego znajomych podróżujących luksusowym jachtem "Pandora" (nazwa jachtu pasuje do losów jej pasażerów- moment wypłynięcia w rejs był symbolicznym otwarciem puszki Pandory)
Przez 3/4 książki włóczymy się z Hermanem po Darłowie, dryfujemy po morzu (a nawet nurkujemy w nim!), spotykamy z policją, prokuraturą i próbujemy połączyć w jedno nijak nie pasujące do siebie fakty. Można by rzec- typowa intryga kryminalna. A gdzie zagadka z dalekiej przeszłości? Gdzie sensacyjny skarb? Ano trzeba poczekać...
Pasjonująca fabuła z licznymi wątkami i zagadkami to tylko jeden z atutów książki. Pisarz, będący przecież z wykształcenia architektem, z właściwym sobie kunsztem opisuje nam poszczególne darłowskie zbytki, ukazując ich nie zawsze oczywiste piękno. Nie opuszcza go także swoiste poczucie humoru, dzięki czemu książkę czyta się z przyjemnością.
Ciekawe, które miasteczko pomorskie stanie się kanwą kolejnego pomysłu Leszka Hermana? Może mój piękny Trzebiatów i jego tajemnice też doczekają się powieści?