Przedświąteczne tutti frutti

Do świąt coraz bliżej, więc i świąteczne przygotowania nabierają tempa. Ten tydzień zaczęłyśmy na słodko, umawiając się  na lukrowanie pierniczków. Przygotowałam całe mnóstwo elementów dekoracyjnych- kilka kolorów lukru, polewę czekoladową, cukiereczki, bakalie, lukrowe pisaki. Tym razem nie poszłam na łatwiznę i przygotowałam lukier z cukru pudru z wodą. Barwniki spożywcze kupiłam wiosną, więc mogłam poszaleć z kolorami- był żółty, zielony, czerwony, fioletowy i biały. Późnym popołudniem oprócz mnie i Chudej do lukrowania zasiadło jeszcze trochę wyrośnięte dziecko, które nigdy wcześniej nie malowało ciastek. Zabawy było jak zawsze co niemiara, a i pomysły szalone- kurczaki przerobione na pingwiny z Madagaskaru, symbole ulubionej marki samochodu i inne cudeńka. Nim się spostrzegliśmy dwa pudła pierników zmieniło barwy. Za to lukier był wszędzie- we włosach, na stole, na fartuchach, na podłodze. Przez chwile poczułam się jak w bardzo odległych czasach.

Kolejnego dnia spotkały się Czarownice nad garem z moczką. Święta nie mogą się przecież odbyć bez tej najdziwniejszej śląskiej mikstury. Aby jednak moczka powstała zgodnie z tradycyjnym przepisem, należało przygotować rybny wywar z pasternakiem. Z rozpędu ugotowałam go tyle, że zrobiłam pyszną rybną zupę na wtorkowy obiad oraz ... rybną galaretkę z białym winem.
Najważniejsza była jednak moczka.
Wieczór spędziłyśmy, krojąc kolejne bakalie, mieszając drewnianą łychą 3 litry gęstej masy. Trochę trwało, nim zgodnie stwierdziliśmy- po wielu próbach każdego uczestnika misterium moczkowego, że to jest własnie ten smak i można już nic nie dodawać. Gorąca breja została przełożona do słoików, zagotowana i teraz czeka na święta. Tradycyjnie będzie też elementem prezentów dla tych, którzy jej niepowtarzalny smak potrafią docenić.
Tego samego dnia sprawdziłyśmy też, czy poradzimy sobie z lakierem hybrydowym- dostałam do przetestowania zestaw startowy firmy NEESS, ale to już inna historia, o której opowiem niebawem.
Czwartkowe popołudnie spędziłam na zakupach i "polowaniu na karpia". Niewiele brakowało, a byłoby to prawdziwe polowanie, bo okazało się, że w Kauflandzie można dostać żywa rybę, ale... trzeba ją sobie samemu wydobyć podbierakiem z kadzi z wodą, a następnie takie szarpiące się zwierzę wrzucić do foliówki, zważyć i nakleić metkę. Kadź wielka, ja mała... woda mętna... karp zestresowany... perspektywa męczenia ryby w foliówce i przewożenie zdychającego zwierzaka do domu skutecznie mnie zniechęciła. W efekcie kupiłam zapakowane, całkiem już martwe płaty karpia o kilka złotych drożej.
Dziś rybka już upieczona z pomarańcza chłodzi się na balkonie, kapusta z grzybami stygnie w słoikach, podobnie jak farsz do pierogów.
Powoli czuję, że nadchodzą święta...