Poranna kawa pod orzechem- wiejskie życie w rytmie slow

Każdy, kto odwiedził Domek pod Orzechem, wie, że nic nie smakuje tak dobrze, jak kawa pita o poranku przed domem. Często to jej zapach oraz terkanie starego ekspresu do kawy (TO JESZCZE DZIAŁA???) budzi domowników i gości. Potem, w ciągu dnia wypijamy hektolitry naparów, soków i lemoniad, ale rano króluje kawa.

Powolne życie na izerskiej wsi

Teraz też moja ulubiona filiżanka z uśmiechem napełniona boskim płynem stoi obok laptopa (tak, tak, piszę dla Was, siedząc pod orzechem).

Dni mijają mi na pracy przy domu oraz wędrówkach i przejażdżkach po okolicy. Powoli zagospodarowuję przestrzeń- kolejne kawałki zimi zamieniają się w mini ogródki ( nawet rzodkiewkę mamy już swoją) a stawiany od lat murek pnie się w górę, dzięki czemu przed domem będzie kawałek równego terenu.

Tu można kupić moją ulubiona kawę:

Lemoniada z koniczyny

Zlałam przetwory kwiatowe nastawione wcześniej – ocet z krwawnika, lemoniadę z bzu oraz eksperymentalną lemoniadę z różowej koniczyny (obie pyszne). Ze względu na niedobór owoców w tym roku posiłkuję się kwiatami. Wczoraj cały dzień na skraju kaflowego pieca parował syrop z macierzanki. Upojny aromat roznosił się po domu. Teraz czeka mnie zbiór lipy oraz grzybów, które nareszcie się pojawiły (kurki i zajączki, ale zawsze to coś). Od czerwca marzyły mi się poziomki i któregoś dnia pojechałam izerską ścieżką rowerową na dwa mostki z pudełkiem na owoce. Zebrałam ponad pół litra. Zjedliśmy je ze śmietanką i cukrem w ramach deseru (pyszności) Przy okazji tego wyjazdu najpierw ucieszyłam się widokiem rowerzysty podjeżdżającego szutrowym szlakiem ( zwłaszcza, że się ładnie przywitał), ale chwilę potem mocno się wkurzyłam- na poboczu zostawił wizytówkę- puste plastikowe opakowanie po magnezie. Kurczę, czy jemu się wydaje, że po izerskich ścieżkach jeździ śmieciarka i sprząta pozostawione przez turystów śmieci? Jak mnie drażni taka ludzka bezmyślność!

Odwiedzam znajomych, zacieśniejąc sąsiedzkie więzi. Te wizyty skutkują kolejnymi inspiracjami i znajomościami.

Izerska aura

Aura jest burzowa. Pierwsze burze nas omijały, gdy Pogórze mokło, a nawet cierpiało z powodu nawałnic, u nas słońce prażyło i wysuszało i tak już spragnioną wilgoci ziemię ( a ja codzienie podlewałam swoje ogródki). Dopiero przedwczoraj mocno popadało i od razu zieleń odżyła, no i zaczęły się grzyby!

Kapryśna aura sprzyjała cudownym spektaklom na niebie- krwiste zachody słońca, tęcze, malowniczo podświetlone chmury – co chwilę łapaliśmy ze Ślubnym za aparat uwieczniając najbardziej niezwykłe momenty.

Dziś w planach mam wyjazd na Pogórze w poszukiwaniu malin oraz porządkowanie słoików- Ślubny przerobił stare szafki ubraniowe na półki do piwnicy. Wreszcie będe miała solidne miejsce na przechowywanie przetworów!

A przed domem będzie pracować koparka- rusza budowa koziarni!  

Wieczorami robimy ogniska

A jeśli chcecie posłuchać o macierzance na łące, zapraszam na vloga: