Jak pies z kotem, czyli o trudnej przyjaźni

Jest wieczór. W Domku pod Orzechem słychać niespotykane o tej porze psie szczekanie i tupot czterech par nóg. Zazwyczaj o tej porze Koki już spał, ale nie teraz. Od dwóch tygodni chatka ma nowego domownika młodą, szarorudą kotkę. Frida (imię oczywiście na część naszego domowego ducha) jest kilkumiesięczną znajdą. Ślubny przywiózł ją z Trzebiatowa, gdy przyparty do muru rozpaczliwą prośbą bratanka zgodził się przygarnąć bidę znalezioną na nowielickich łąkach.

Początek znajomości nie był zbyt fortunny - Koki z utęsknieniem czekał na swojego pana, całe dnie spędzając na łące w miejscu, gdzie powinien stać samochód z przyczepką, a pan, niewdzięcznik przywiózł wielki kosz z obcym zwierzakiem! Frida zaś przez szczebelki kosza zobaczyła czarnego potwora szczerzącego swoje nieliczne już zęby.
Przez pierwsze dni zwierzaki sprawdzały, co i jak. Było mnóstwo hałasu: szczekania i prychania.
Powoli sytuacja się stabilizuje. Całymi godzinami pies i kot ignorują się, by nagle zacząć się gonić po domu lub podwórku.
Najzabawniejszy jest kruchy rozejm, gdy gotuję jakiejś pyszności. Wtedy mam przy jednej nodze Kokiego, przy drugiej Fridę. Oboje z zadartymi głowami i minami niewiniątek czekają, by je czymś poczęstować. I jeśli jednocześnie je karmię, są całkiem zadowolone.
Zabawne bywają podchody do wieczornego przysypiania. Koki pierwszy wskakuje na łóżko, jeszcze z narzutą, zaś Frida przysypia na bujanym fotelu. Wydaje się, że śpi w najlepsze, ale to tylko złudzenie. Wystarczy, że zaczniemy rozścielać pościel i Koki z niechęcią i ociąganiem przeniesie się na swoje legowisko, nie zdążymy zająć miejsca pod kołdrą, a Frida już leży zwinięta w kłębuszek z wyrazem oczu typu: "że co? że niby to nie dla mnie rozścieliliście łóżko? No przecież nie wyrzucicie maleństwa na podłogę!?"

O poranku najpierw wypuszczam Kokiego na dwór i karmię Fridę. Potem Frida wędruje na strych a Koki wraca do domu na śniadanie. Scenariusz kolejnych godzin zależy od pogody i humoru obu zwierzaków. I choć Koki może wydawać się niezadowolony, to pojawienie się Fridy dobrze mu robi: pies więcej teraz biega, rusza się, odzyskał animusz i ... przestał spadać nocą ze swojego posłania!
A Frida? Frida ma dom z myszami - pierwszą upolowaną już nam przyniosła do kuchni.
Ciekawe, czy ta dwójka będzie kiedyś wspólnie spała i tuliła się do siebie? Czy raczej jesteśmy skazani na gonitwy po mieszkaniu.
A jak jest u Was? Czy stary pies i młoda kotka mogą żyć w zgodzie?



Edit: Zwierzaki żyją już w takiej komitywie, ze czas nazwać je gangiem Olsena albo raczej gangiem Fridy. Śpią razem, razem jedzą i zatem się bawią. Wystarczy, żeby Frida się gdzieś ukryła, a Koki będzie chodził markotny po domu i jej szukał.