Mamy nowe "córeczki"

- Twoje córki Cię wołają!- oznajmił Ślubny grobowym głosem.  gdyby chodziło o Gui lub Chudą, tembr głosu byłby inny.
 -Aha!-domyśliłam się, że chodzi o dwie młode kozy przywiezione dopołudnia i zamknięte teraz w komórce udostęnionej u sąsiada.  Kozie salony na razie jeszcze niegotowe, póki co pysznią się nowiutką, równą posadzką.

Kózki oswajają się z nowym miejscem. Na początku strasznie płakały, tęskniąc za stadem. Powoli przyzwyczajają się do nowego i zaczynają psocić i pokazywać swoje charakterki.
Biało-czarna Jenefer jest przytulna i rezolutna. Na spacer na smyczy idzie niczym piesek. Ale to ona jako pierwsza sforsowała elektrycznego poastucha i wybrała się na spacer po okolicy. Gdyby nie płacz bardziej lękliwej Pawetty pewnie nie zauważylibyśmy ucieczki. Pawetta, choc lękliwa, jest też bardzo uparta. Na spcer mamy iśc tam, gdzie ona chce, a nie tam, gdzie ja zaplanowałam. Przekonanie jej do mojej wersji zajmuje trochę czasu. Chętniej jednak sięga po smakołyki, jest większa i szybsza, dlatego dzielenie łakociami musi być brdzo sprawiedliwe.
Ze względu na poranną ucieczkę Jenefer, obie w końcu zostay przypięte do łańcuszków i... teraz już zupełnie spokojnie gryzą sobie trawę.

Wyprowadzając je, obserwuję, co skubią, jakie rośłiny najbardziej im smakują. Wiem, że mając wybór najpierw sięgają po gałązki malin. Preferują też smaki wyraziste, wręcz pikantne- sięgają po liscie wrotycza i krwawnika. Nie gardzą zielem dziurawca. Ku mojemu zaskoczeniu smakują im też gałązki brzozy (a ponoć nie przepadały)
Zabawna jest reakcja naszych zwierząt domowych Frida zaskoczona przyczaiła się w trawie, z daleka obserwując nowych domowników, natomaist Koki musiał obszczekać i pokazać, że to on rządzi w domu.
 Kozy płosza się jeszcze na ich widok, ale sądzę, że lada dzień przyzwyczają się do siebie. Tak,jak stało się to z KOkim i Fridą, którzy obesnie są śwetnymi kumplami jedzącymi z jednej miski, jednocześnie żebrzącymi o przysmaki czy domagajacymi się pieszczot. Oczywiście wygrywa Frida, jako najmniejsza wciska się na kolana, a nawet towarzyszy mi w czasie pisania.

Edit: Już po napisaniu posta na spacer wybrała się Pawetta, zrywając obróżkę. Od razu zamówiłam w moim ulubionym sklepie internetowym dwie nowe, solidne, skórzane obroże. Teraz może przestaną samodzielnie wybierać się na spacery?