Jak to z łazienką było...

W oddali po prawej stronie widać dom pod nr 92
zdjęcie ze strony: mirsk.pl

Domek pod Orzechem wybudowany został jakieś 150 lat temu. Na wsiach nikt wtedy o takich fanaberiach jak łazienka nie słyszał. Kąpiele uskuteczniano w balii bądź ocynkowanej wannie. Za potrzebą chodzono zaś do stodoły lub za stodołę. Pewnie na początku XX w. dobudowano z tyłu domu maleńką drewnianą budkę z dołem kloacznym.

Historia sławojki

Było to o tyle ciekawe rozwiązanie, że na terenach polskich sławojki (zwane tak od propagatora higieny na wsiach premiera Sławoja Składkowskiego) budowane były jako budki wolnostojące z charakterystycznym serduszkiem na drzwiach,u nas wychodek był dobudówką, dzięki czemu, aby z niego skorzystać nie trzeba było z domu wychodzić. Gdy na początku lat siedemdziesiątych dom trafił w ręce mojej rodziny, tato postanowił przybytek dobudować w innym miejscu. I tak przez pewien czas dom „udekorowany” był dwoma latrynami: jedną drewnianą, zapadającą się i drugą murowaną, bardziej „cywilizowaną”. Z tej drugiej korzystaliśmy przez długie lata.

Higiena w czasie wycieczek

W 1990 r. wychodek został przemianowany przez twórczych siódmoklasistów na świątynię dumania i pod tą nazwą zdobył lokalną sławę wśród mrzeżyńskiej, a potem trzebiatowskiej młodzieży, którą co roku przez kolejne lata do Gierczyna zapraszałam.
Myliśmy się przez te lata w wodzie z pobliskiego źródła. Młodzież najczęściej korzystała ze strumienia w celach higienicznych, rzadziej z kilku misek. Dla nas i naszych dzieci największą frajdą była kąpiel w ocynkowanej wannie wystawionej na łące powyżej domu. Chyba każde dziecko ma pamiątkowe zdjęcie w tejże wannie.

Pierwszy "pokój kąpielowy"

 W miarę upływu czasu, przystosowaliśmy do celów higienicznych jedno z pomieszczeń gospodarczych.
 Początkowo była tam umywalka z prowizorycznym odpływem, krzesło,miski,wiaderka na wodę oraz piecyk typu koza. Pomieszczenie było spore,więc gdy podjęliśmy decyzję o zamieszkaniu w Izerach,to tu powstała cywilizowana łazienka. Ślubny i jego bracia wykonali kawał solidnej roboty i choć czasem marudzę, że moja wizja pokoju kąpielowego była nieco inna, to przyznać muszę, że pomieszczenie jest funkcjonalne, choć nadal jeszcze nie wykończone. Moim ulubionym elementem jest wnęka po oknie, w której umieściliśmy stare, poniemieckie lustro (wolałabym mieć okno w łazience, ale Ślubny uparł się, że będzie wiało i zabudował otwór okienny) W sumie koncepcji co do owej dziury po oknie było sporo, ale ta z lustrem zda się całkiem niezła. Czasem stawiam tam bukiet roślin sezonowych w wazonie.

Dopiero zimą Ślubny położył kafelki na podłodze i kupiliśmy umywalkę z szafką ( o perypetiach zakupowych można przeczytać w moim e-booku).Pozostałe szafki oraz wieszak mają różne barwy, a wyposażenie jest z tzw.odzysku. Marzę, by  nadać tej łazience przytulnego charakteru.
Póki co przeglądam strony internetowe w poszukiwaniu dywaników, ręczników i innych akcesoriów. Ładne i niedrogie ręczniki znalazłam na stronie: http://www.madley.pl/ . Zawsze podobały mi się jednobarwne i teraz z przyjemnością skompletuję zielone i brązowe,miękkie i grube z bawełny. Na stronie można też znaleźć dywaniki łazienkowe i kosze na bieliznę. Jeden z nich wyjątkowo przypadł mi do gustu przyciągając swoją prostotą. Wygląda lekko i poręcznie, a do tego idealnie pasuje do mojej koncepcji wnętrza,które ma być urządzone w miarę możliwości bez plastiku.

 Całą łazienkę chcę mieć w barwach ziemi, najchętniej zrezygnowałabym z tworzyw sztucznych na rzecz natury. Pozostanie mi jeszcze odnowić obie szafki z odzysku, wieszak oraz mój ulubiony kosz. Ale tym zajmę się po powrocie z Trzebiatowa i na pewno pochwalę się efektami.
P.S. Szukacie fajnych dodatków do domu? Na stronie http://www.madley.pl/ znajdziecie sporo różnych przedmiotów do wyposażenia poszczególnych pomieszczeń.