Wiosna pod Orzechem

Na Fersztel zawitała prawdziwa wiosna. Nie jakieś przedwiośnie, ale sama Królowa,odziana w zieleń z domieszką bieli,  żółci, fioletów. W ciągu kilku dni drzewa pokryły się błyszczącymi liśćmi, a przydomowe modrzewie zasłoniły widok na drogę.
Orzechowe pąki rozwinęły się w wielkie żółte cićki i długie czerwonawe pędy. Przy drodze pojawił się najpierw podbiał, a potem mniszek lekarski oraz fiołek trójbarwny. W sadach kwitną wszystkie drzewka owocowe, pachnąc niesamowicie i kusząc roje owadów, które brzęczą w koronach od świtu do zmierzchu. Życie domowe przeniosło się pod orzech. Tu jemy posiłki, przyjmujemy gości. Bo i życie towarzyskie kwitnie. Pogoda skłania o spacerów, a te kończą wizytą u któregoś sąsiada. Zauważyłam, że moje życie towarzyskie jest tu o wiele bogatsze niż w mieście! Jadamy chwasty w różnych postaciach.
Mój niewielki ogród zaczyna przypominać uprawiane grządki. Wykiełkował groch i rozsady. Cebulka puściła szczypior. Widać pędy słonecznika bulwiastego i czosnku, które posadziłam jesienią. Na rabatkach kwitną bratki.
Ślubny kończy budowę wojlery dla kur i możliwe, że w sobotę nasze gospodarstwo wzbogaci się o gdakających mieszkańców.
Sielską atmosferę domu zakłóciła jedynie tragiczna śmierć Fridy. Brakuje nam naszej radosnej kotki,której krótki żywot skończył się pod kołem motoru lub samochodu.
Chcieliśmy przygarnąć inną bidę, ale w pobliskich schroniskach kotów brak. Poczekamy aż zaczną się mioty. Wtedy wszędzie będą małe kocięta. Ale o Fridzie na pewno nie zapomnimy.
Nad Pogórzem przewalają się burze, które o nasz przysiółek jedynie się ocierają.

Powoli przygotowujemy się do majówki i czekamy na gości. Macie majówkowe plany? Ciekawam, gdzie się wybierzecie. My pewnie pokręcimy się po górach, może odwiedzimy pobliskie miasteczka.
Z pewnością rozpalimy ognisko.
Zaraz po majówce kilka dni spędzę w Trzebiatowie i odwiedzę Bałtyk.