Między sierpniem a wrześniem

Niepostrzeżenie, jakby ukradkiem nadszedł wrzesień. Niby wiedziałam, wszak tu i ówdzie pojawiały się posty i reklamy o przyborach szkolnych, rocznicy wybuchu wojny, a i pogoda jakby zjesienniała. A jednak ten początek września zupełnie odbiega o wszystkich innych.

50 urodziny męża

Z racji 50 urodzin Ślubnego pod Orzech przybyło trochę krewnych i sąsiadów. Bawiliśmy się przy grillu i ostatnim biesiadnikom nawet padający deszcz nie był straszny (deszcz kończący ogniska po orzechem zda się być normą) Tym razem to nie ja szykowałam poczęstunek- pałeczkę w kuchni i przy ogniu przejęły moja siostra i kuzynka, dzięki czemu ze Ślubnym mogliśmy całkowicie oddać się rozmowom z bliskimi. Dla mnie była to ciekawa odmiana. Miałam czas, by pobyć z Gui, która przyjechała na ten jeden wieczór z Wrocławia, pośmiać się z sąsiadami.

Przez te kilka dni mnóstwo czasu spędziłam z siostrą, siostrzenicą, a weekend także z kuzynką.

Skałki Zakochanych

W dniu urodzin Ślubnego wybraliśmy się na zachód słońca na Skałki Zakochanych.

Miejsce to, opisywane już na blogu kilka miesięcy temu zaskoczyło mnie, bo... od ostatniej mojej wizyty w lipcu z Synem i Synową wykarczowano ścieżkę, odsłonięto widok, przycinając drzewa. Widać, że ktoś na poważnie wziął się na przywrócenie blasku tej atrakcji turystycznej. Bardzo mnie to ucieszyło. Jedynym zgrzytem są walające się wszędzie śmieci.

Nie wiem, czy jako społeczeństwo w końcu nauczymy się, że sami mamy po sobie sprzątać?

Sam zachód słońca obserwowaliśmy z rozległej polany, która urzeka szeroką panoramą Pogórza Izerskiego. Tu także, niestety jest okropnie zaśmiecone.

Z tych pięknych chwil mamy mnóstwo zdjęć, robionych przez siostrę i siostrzenicę. U Andzi, mojej chrześnicy widać talent fotograficzny i spora pasję. Wykorzystałam jej zapał do przygotowania fotek na bloga. Musze przyznać, że posiadanie takiego prywatnego fotografa to super sprawa! Szkoda, że na co dzień muszę sobie radzić sama. Coraz częściej myślę jednak o zakupie lepszego aparatu fotograficznego, widząc różnicę między zdjęciami robionymi sprzętem moich bliskich, a moim wysłużonym i psującym się LUMIX-em.

Podejrzewam, że na to przeznaczę pierwsze pieniądze wypłacone z platformy ReachaBlogger.

Pozostawiam Was ze zdjęciami, których autorkami są moje krewne.