Rowerowa wizyta w Wielkiej Izerze

Gross Iser czyli Wielka Izera to wieś, która istniała jeszcze po zakończeniu drugiej wojny. Jej historia była jednak bardziej dramatyczna niż innych miejsc w Górach Izerskich. Dziś po tajemniczej wiosce pozostał jeden dom. To kultowa Chatka Górzystów.

Świeradów Zdrój

Wyjeżdżając z domu w ostatni wrześniowy dzień, nie byłam pewna, gdzie zawiodą mnie izerskie ścieżki. Ba! Przed krótką chwilę poranka nie byłam pewna, czy pojadę gdziekolwiek, bo potwornie wiało. Mimo wiatru postanowiłam jednak wyruszyć w trasę, zwłaszcza, że miałam szansę na rowerowe towarzystwo!

Hala Izerska

Punktualnie o 10.00 wyruszyłam ze swoim rowerowym znajomym spod Leśnego Kurortu. Najpierw wspięliśmy się na górny asfalt i dalej pojechaliśmy w prawo, kierując  się na Świeradów Zdrój. Rozmawiając, jechaliśmy niespiesznie, ciesząc się z pięknej pogody i zanikającego  się wiatru. Po przekroczeniu doliny Kwisy zaczęliśmy żmudny podjazd w kierunku Stogu Izerskiego, ale nie dojeżdżaliśmy do schroniska, gdyż naszym celem, który wykrystalizował się po drodze okazała się właśnie Gross Iser na Hali Izerskiej. Każdy, kto choć raz odwiedził to miejsce, wie, że nie pozostawia ono nikogo obojętnym. Nie znam nikogo, kto nie jęknąłby z zachwytu na widok rozległej doliny otoczonej ze wszystkich stron górami. Tu i ówdzie widać ruiny dawnych domostw, drogi, które aż proszą, by w nie skręcić. Dnem płynie Izera. To tu zobaczymy torfowiska wysokie i najniżej w Polsce rosnącą kosodrzewinę.

To tu najlepiej ogląda się gwiazdy, gdyż to właśnie tu i na Orlem widać ich nocą najwięcej. To właśnie tu znajduje się Izerski Park Ciemnego Nieba. Ale i w ciągu dnia Hala Izerska jest piękna. My mieliśmy szczęście do bezchmurnego nieba, ostrego słońca i jesiennych barw izerskich łąk i torfowisk. Zatrzymaliśmy się u wlotu doliny, by zrobić kilka zdjęć. Następne zrobiliśmy w pobliżu Chatki Górzystów, lecz nie wchodziliśmy do Chatki z powodu tłoku, jaki tam panował ( i pomyśleć, ze poprzednim razem byłam tu z bratem 6 lat temu w środku lata, a tłok był znacznie mniejszy...)

Jagnięcy Jar

Skierowaliśmy się żółtym szlakiem do Rozdroża Izerskiego. Przez kilkaset metrów pchaliśmy rowery, bo wielkie kamienie uniemożliwiły nam jazdę. Na obrzeżach Jagnięcego Jaru zrobiliśmy sobie dłuższą przerwę, rozkoszując się jesiennym słońcem, ciekawymi pejzażami i widokiem ludzi o podobnych do naszych zainteresowaniach.
Dużo rozmawialiśmy o naszej wiosce, gdyż obecnie oboje jesteśmy mieszkańcami Gierczyna. Zjazd do Rozdroża Izerskiego bardzo nam się podobał- zazwyczaj tędy podjeżdżałam. Z Rozdroża mieliśmy już do Gierczyna o rzut beretem.

Wybraliśmy niebieski szlak przez śluzę na Płoce, gdzie ja tradycyjnie poszłam wymoczyć nogi. Chwilę brodziłam w chłodnej wodzie, po czym wspięliśmy się na Dłużec, skąd najprostszą drogą wróciliśmy do domu.
Pokonaliśmy 39 km i 850 m w pionie. Zajęło nam to dokładnie tyle, ile zaplanowaliśmy na wspólny wyjazd- 5 godzin.
Muszę przyznać, że było to cudowne zakończenie września!

Cycle Route 4659151 - via Bikemap.net