Alfabet pięćdziesięciolatki

Urodziłam się 22 października 1968 roku. Mam 50 lat i jestem szczęśliwą kobietą.

Dla moich czytelników mam swoj alfabet.

Akceptacja- Jeszcze kilka lat temu nie mogłam patrzeć na swoje zmarszczki, a siwe włosy farbowałam z zaangażowaniem wartym lepszej sprawy. I nagle w wieku 49 lat zdecydowałam, że nie farbuję. Początkowo bałam się, czy zaakceptuję swoje jasne posrebrzone włosy. Okazało się, że nie mam z tym problemu! Tak samo jak akceptuję fakt przemijania i to, że się powoli starzeję.

Bezpieczeństwo- poczucie bezpieczeństwa było dla mnie zawsze jedną z najważniejszych wartości. Lubię budzić się ze świadomością, że nic mi nie zagraża.

Cierpliwość jest jedną z tych cech, dzięki którym udało mi się przepracować 25 lat w szkole i lubić swoją pracę. Z czasem mam jej coraz więcej, więc mogę godzinami wykonywać tę samą żmudną czynność typu obieranie porzeczek, czy wyszywanie.

Docenianie- wydaje mi się, że doceniając małe przyjemności, delektując się codziennością sprawiam, że mam udane życie.

Elastyczność pozwala mi dostosować się różnych warunków.

Fachowość- po latach studiów, kursów i praktyki zawodowej mogę o sobie powiedzieć, że jestem fachowcem.

Gościnność – w Domku pod Orzechem goście są miel widziany i zawsze dostaną dobra kawę lub ciekawą herbatę.

Harmonia i równowaga to wartości, do których dążyłam przez całe życie i mam nadzieję, ze właśnie je osiągam.

Intensywność - odkąd pamiętam lubiłam żyć intensywnie. Nowe wyzwania były dla mnie chlebem powszednim. Im trudniej, tym lepiej. Cóż...nawet teraz choć wybrałam miejsce z dala od wszystkiego, podjęłam się zupełnie nowej aktywności, jaką jest hodowla kóz.

Jedność rozumiana jako rodzina będąca jednością.

Kreatywność, o tak! Tej nigdy mi nie brakowało!

Liberalizm wyssałam chyba z mlekiem matki, a raczej tak zostałam wychowana.

Łagodność starałam się stosować w stosunku do dzieci, jednak postawiona pod ściana potrafiłam być wymagająca i „ostra”.

Macierzyństwo było i nadal jest najważniejszym i najpiękniejszym doświadczeniem mojego życia.

Niespieszność stała się moją dewizą. Wreszcie nigdzie się nie spieszę.

Opanowanie w kryzysowych sytuacjach jestem opanowana, jednak mam wrażenie, że lepiej tę cechę ma wykształconą moja młodsza córka i tego jej zazdroszczę.

Prostota życia coraz bliżej natury była moim marzeniem, które udało mi się spełnić.

Radość czysta, niczym nieskrępowana pozwala cieszyć się nawet z drobiazgów.

Spełnienie - pamiętam, gdy w wieku 30 lat pierwszy raz poczułam dojrzałą dumę z tego, co w życiu osiągnęłam. Teraz czuję, że spełniłam praktycznie wszystkie dziecięce marzenia (no, może nie nauczyłam się j. niemieckiego i nie zostałam nauczycielem matematyki)

Tolerancja związana jest z akceptacją i liberalnymi poglądami.

Uczuciowość – czy można tu coś dodać?

Wrażliwość na piękno z jednej a na krzywdę z drugiej strony

Y... wydawało mi się, ze trudno mnie czymś zaskoczyć, a jednak czasem jeszcze się to udaje i wówczas pozostaję bez słów.

Zachwyt nad pięknem krajobrazu, ludzi, sztuki towarzyszy mi przez całe życie