Chwytając jesienne pejzaże i ulotne emocje

Ostatni tydzień był zwariowany. Decyzję o wyjeździe nad morze podjęłam spontanicznie, bo też dłużej nie było sensu zwlekać z odwiedzinami u teściów i załatwieniem kilku urzędowych spraw. Należało wykorzystać ostatnie ciepłe dni tej jesieni. Dzięki temu wyjechałam z Gierczyna w jesiennej kurtce, nie martwiąc się o zimowe stroje, które w ubiegłych latach były już o tej porze koniecznością.

Na Wybrzeżu spędziłam raptem trzy dni, ale były to dni wypełnione po brzegi spotkaniami, rozmowami i pozytywnymi emocjami. We wtorek, jeszcze siedząc w pociągu napisałam do szkoły, by czekali na mnie z kawą. Kilka minut po dziewiątej wkroczyłam do sekretariatu witana radośnie przez czekające na mnie koleżanki. Co ciekawe: woda w ekspresie była przygotowana, ale kawę przygotowałam sama, bo ponoć robię najlepszą ;) Przez kilka godzin kręciłam się po szkolnych zakamarkach odwiedzając ludzi i miejsca. Koło południa stwierdziłam, że... bolą mnie mięśnie twarzy od ciągłego uśmiechania i śmiechu, a głos zaczyna zanikać pod wpływem chrypki. Dawno tyle nie rozmawiałam. Po prawdzie, nie spodziewałam się aż tak sympatycznych chwil!
Popołudnie i wieczór należał już do teściów. Mieliśmy mnóstwo czasu na ploteczki, zwierzenia, wspólne posiłki i oglądanie telewizji. Tak, tak! Ja, która nie oglądam telewizji, wspólnie z Mamą śledziłam perypetie jakieś tureckiej bohaterki.
Środę zarezerwowałam dla przyjaciółek.
Tradycyjnie umówiłyśmy się w Ukraińskiej Chacie na pysznej zupie dyniowej (moim zdaniem najlepsza zupa dyniowa, jaką jadłam) O tym, że  czas z przyjaciółkami jest bezcenny i zawsze jest go za mało, nie warto nawet pisać.
Pozostało mi czwartkowe przedpołudnie, od początku zaplanowane jako dzień nad Bałtykiem. Początkowo chciałam jechać rowerem, sprawdzić sposób wykonania nowej ścieżki rowerowej z Nowielic do Mrzeżyna, ale w moim crossie coś niebezpiecznie grzechotało i nie chciałam ryzykować awarii na środku niczego. Wsiadłam do autobusu i po kilku minutach stałam na plaży...
Uwielbiam taki Bałtyk. Pusty, cichy, z lekką falą. Początkowo było nawet słonecznie, ale nim dotarłam do portu wybrzeże spowiła mgła. Przeszłam przez most na Redze, bo tamtą część lubię bardziej.

Zdjęłam buty i skarpety, podwinęłam legginsy. Woda była cieplejsza niż się spodziewałam. Brodząc po kolana, szłam przed siebie. Mgła osiadała na twarzy, morze szumiało... Dopiero teraz czułam , jak bardzo mi brakowało jego widoku. Na zakończenie pobytu w Mrzeżynie wypiłam jeszcze kawę w jedynej czynnej knajpce, kupiłam świeżo wędzonego dorsza i wróciłam do Nowielic, by jeszcze kilka godzin pobyć z Mamą.
A w Izerach nadal złota polska jesień...