Listopadowe spacery

Prognozy straszą zmianą pogody, z dnia na dzień robi się chłodniej, a jednak w ciągu dnia można złapać kilka godzin słonecznej pogody. Wykorzystuję je, ile się da!

Przez ostatnie dni w Domku pod Orzechem rządził klan Kruczków. Trzej bracia Ślubnego przyjechali, by podprowadzić na piętrze wodę i ogrzewanie. Od świtu robiło się gwarno. Poranną kawę piłam w towarzystwie, a po śniadaniu uciekałam na łąki albo do lasu, by nie słyszeć pukania i stukania i nie widzieć demolki jaka towarzyszy każdemu remontowi.
A las izerski stale zachwyca barwami. Owszem, widać, że powoli szykuje się do snu- brzozy i klony straciły całkiem swoje żółte liście, prześwietliły się buki i dęby. I las zrobił się właśnie taki świetlisty, z migotliwymi przebłyskami zimno żółtego słońca.
Nadal można też nim znaleźć ostatnie podgrzybki i opieńki. Zabieram więc Gringo i idziemy, gdzie oczy poniosą, czyli najczęściej na Blizbor. Kilka dni temu właśnie w czasie takiego spaceru nazbierałam trochę grzybów do obiadu, zobaczyliśmy zająca, ale przede wszystkim sprawdziliśmy, jak poradził sobie las na Blizborze z ostatnimi wichurami. Początkowo wydawało mi się, ze po za leżącymi gdzieniegdzie gałęziami nic więcej się nie stało. Dopiero wyżej zobaczyłam kilka powalonych świerków. A zatem i tu dotarła niszcząca siła żywiołu.

Ostatnie jesienne podrygi. Jeszcze wczoraj cieszyłam się błėkitnym niebem i temperaturą powyżej 15 stopni. Nawet grzyby znalazłam. Dziś nadciągnęły chmury i zaczęło siąpić. #pejzaż #góryizerskie #pogórzeizerskie #zamekgryf #brzozy #lasyizerskie #jesień #autumn #november #izeramountains

Post udostępniony przez Anna Kruczkowska (@akacja68) Lis 13, 2018 o 8:05 PST

W czasie ostatniej wycieczki do Przecznicy, mijałam jabłoń z czerwonymi, soczystymi owocami. Obiecałam sobie, że wrócę, by zebrać leżące pod nią jabłka. Potem jednak byłam na Wybrzeżu i dopiero dzisiaj postanowiłam spakować sakwy na rower i sprawdzić, czy ostało się pod drzewem jakieś jabłko.

Pogoda była ku temu idealna. Wiatru praktycznie nie było, za to słońce przygrzewało na tyle mocno, że palce w rowerowych rękawiczkach nie marzły.
Jabłka leżały pod drzewem, jakby czekając na mnie. Sporo było już zgniłych i nadgryzionych, ale tych dobrych, które posłużą mi do suszenia i jedzenia na surowo znalazłam dosyć sporo. Ba! Na jednej jabłoni jabłka wisiały jeszcze na gałęziach, więc mam kilka kilogramów rwanych owoców, które kilka dni poleżą.
Przy okazji przetestowałam przydatny gadżet rowerowy w postaci uchwytu na telefon. To jeden z tych drobiazgów, które niby nie są niezbędne do życia, ale znacznie ułatwiają jazdę na długich trasach. Pamiętam, że gdy jechałam z Trzebiatowa w Izery (pamiętacie?)sprawdzanie trasy w schowanym w kieszeni telefonie lub na papierowej mapie było spora uciążliwością. https://www.izigsm.pl/ ma wodoodporne etui, w którym oprócz telefonu mieści się także przenośna ładowarka.

Teraz włączyłabym nawigację w telefonie wpiętym w kierownicę i miałabym pewność, że się nie zgubię. Mój uchwyt, kupiony niedawno w sklepie internetowym
A jeśłi chodzi o remont, to ekipa wyjechala zostawiajać Ślubnego z stelarzami pod ścianki działowe o mnóstwem pracy. Jeszcze trochę potrwa, nim pokażę Wam, jak z pokrytego pajęczynami poddasza powstają pomieszczenia mieszkalne.