"Pozytywka" Agnieszki Lis

Pozytywkę wypożyczałam z biblioteki w tym roku dwukrotnie. Za pierwszym razem zabrakło mi na nią czasu, zwłaszcza, że zakładałam prostą historię miłosną. Po raz drugi złapałam tę pozycję w czasie ostatniej wizyty w mirskiej bibliotece, szukając lektury na święta. Czy powieść Agnieszki Lis jest tym, czym mi się wydawała?

Nostalgiczna okładka z zamyśloną ciemnowłosą dziewczyną z kilkoma kwitnącymi gałązkami w tle przywodzi na myśl lekkie powieści dla kobiet i tego się spodziewałam sięgając po książkę. Wnętrze okazało się o wiele bardziej skomplikowane i wcale nie lekkie.

Główną bohaterką „Pozytywki”Agnieszki Lis jest młoda, ciemnowłosa Monika. Poznajemy ją w czasie ślubu, który zgodnie z założeniami rodziny dziewczyny ma być najwystawniejszym weselem we wsi. I takim jest. Wszystko wygląda niczym z ślubnych katalogów lub filmów w telewizji, bo też Monika wychodzi za mąż za chłopaka z samej Warszawy, czyli zgodnie z wiejską mentalnością awansuje społecznie.
 Czy tak jest rzeczywiście?

Po ślubie młodzi zamieszkują w wielkiej willi rodziców Roberta, zajmując tam dwa pokoje na piętrze. Zadaniem Moniki jest to, o czym marzy niejedna zapracowana matka-Polka, czyli … leżeć i pachnieć. Sprzątać nie ma co, gotowaniem zajmuje się gosposia a finansami mąż i teść. Żyć nie umierać. Początkowo Monika wydaje się szczęśliwa, jednak na dłuższa metę i luksus może się znudzić, zwłaszcza, ze kobieta zaczyna rozumieć, że w duchu rodzina męża nią pogardza. Zaczyna więc czuć się tą gorszą, zwłaszcza, czas mija a młodzi nie oczekują potomka. Pomocną rękę wyciąga do Moniki teściowa. Teresa okazuje się dobrą towarzyszką zakupów, a rozmawiając odkrywa, że dziewczyna choć skromna i małomówna, jest niezwykle inteligentną i błyskotliwą.

To za jej namową Monika wraca do marzeń o pracy i studiach. Sytuacja Moniki w domu teściów zmienia się na lepsze, gdy kobieta zachodzi w ciążę. Niestety miesiąc przed rozwiązaniem okazuje się, ze dziecko ma wadę genetyczną i nie ma szans na życie. Poród i śmierć Adasia prowadzą do głębokiej depresji.

W tym momencie kończy się powieść łatwa, a zaczyna tekst trudny. Z choroby Monika wychodzi powoli, ale nie jest już ta sama kobieta. Z potulnej Moniki nie zostaje nic. Przez kolejne strony widzimy proces zmiany w Monque- pracoholiczkę, famme fatale i kobietę wampa. 

Gdy zamykałam książkę czułam się dziwnie ze świadomością, że przeczytałam całkiem dobrą powieść z ważnym pytaniem o to, co jest ważne w życiu i dlaczego warto poświecić swoje aspiracje, czy w ogóle warto cokolwiek poświęcać.

Zakończenie jednak mnie rozczarowało.Podobnie jak wykorzystanie potencjału tytułowej pozytywki.

P.S. Nie zapomnijcie o dobrej kawie MK Cafe - świeżo wypalana kawa, prosto do Twojego domu! Sprawdź!. W tym miesiącu w promocji jedna z moich ulubionych: India Plantation