Co wydarzyło się na gierczyńskiej łące?

Wiosna zaczynała się powoli. Najpierw spod ostatnich łach śniegu zaczęły wychodzić pierwsze zielone kiełki śnieżyc i przebiśniegów, potem zazieleniły się łąki w dolinach, a na drzewach pojawiły lepkie od soków, pękające pod wpływem słońca pączki.

Nie wiadomo skąd zakwitł podbiał. W górach zima odchodziła wolniej. Wprawdzie śnieg zalegał już tylko w wysokich partiach, ale o młodej zieleni nie było jeszcze mowy. Aby urozmaicić dietę, Ulfa schodziła w dolinę Czarnotki i tam szukała rukwi wodnej, młodych pędów podagrycznika i liści krwawnika, które zjadała na surowo lub gotowała smakowitą zupę zaprawioną jajkiem lub mąką. Wprawdzie zimą dawała sobie radę dzięki zapasom i temu, że chłopi najczęściej za zioła i radę płacili jajami, zbożem lub słoniną, ale tęskniła już za świeżymi soczystymi liśćmi, które co roku zbierała od wczesnej wiosny. 

Słońce dobrze wpływało na jej samopoczucie, w niepamięć odeszły zimowe lęki i strachy, czuła się silniejszą, a perspektywa długich wędrówek w poszukiwaniu ciekawych roślin nastrajała ją optymistycznie.
Siedziała właśnie na polanie powyżej wsi, wygrzewając się w promieniach słońca, gdy usłyszała trzask gałązek w pobliskim lesie. Odwróciła się gwałtownie, nie będąc pewną czego lub kogo się spodziewać, zwłaszcza, że powyżej był już tylko las i ukryta w nim ścieżka do jej chaty.
-O, tu jesteś!- usłyszała radosny okrzyk.-chciałem cię odwiedzić, ale przywitała mnie jedynie kruczyca. Przestraszyłem cię?
Spojrzała na Johana spod przymkniętych powiek. Nie wyglądała na zadowoloną, gdyż nie lubiła być zaskakiwaną, a tym bardziej przyłapywaną na tak intymnej dla niej czynności jak beztroskie wylegiwanie się na słońcu.
-Nie przestraszyłeś, bo słyszałam, jak tu szedłeś. Co cię sprowadza, zielarzu?
-Zimą coś mi obiecałaś.
-Ja? Nie przypominam sobie, bym cokolwiek ci obiecywała. Jeszcze tego brakowało!
-Tak. Powiedziałaś, że wiosną pokażesz mi szafranową łąkę. We wsi już zakwitły kwiaty, więc chyba czas wybrać się w góry! - entuzjazm Johana był zadziwiający. Czyżby młodzieńcowi nudziło się zimą we wsi? Ulfie nie chciało się w to wierzyć.
-Powiedziałam, że może pokażę ci stanowisko szafranu. Nic nie obiecywałam. Jeszcze nie wiem, czy zasługujesz na zaufanie. A poza tym, w górach wszystko kwitnie dwa tygodnie później, więc na szafranowej łące może jeszcze leżeć śnieg.
P.S. Przeczytaliście właśnie fragment wększej całości, która "pisze się". Będę wdzięczna za wszelkie sugestie i uwagi :)