Świąteczna wycieczka rowerowa do Rezerwatu Krokusów w Górzyńcu w Górach Izerskich

Jest tyle dróg...

Od lutego w socialmediach obserwowałam zdjęcia krokusów.  Najpierw te w Szczecinie, potem coraz bardziej na południe. Gdy pojawiły się pierwsze zdjęcia z Doliny Chochołowskiej, zaczynałam się niepokojąco wiercić i zastanawiać, czy to już czas.

Kiedy kwitną krokusy w Górzyńcu?

 To pytanie nurtowało nie tylko mnie. W połowie lutego dostałam pytanie z googli (jestem zarejestrowana jako lokalny przewodnik google maps) o to, czy warto już pojechać do Rezerwatu Krokusów w Górzyncu.

Wtedy roześmiałam się w głos, gdyż wokół zalegała jeszcze metrowa warstwa śniegu. Kwiecień to już zupełnie inna historia. Należało po prostu wsiąść na rower i jechać, bo właśnie w kwietniu jest szansa, by krokusy w Górzyńcu zobaczyć.  A ja wciąż się ociągałam. A to potwornie wiało, a o miałam inne plany, a to było bardzo zimno.

Rowerem po Górach Izerskich

świąteczny akcent

Wreszcie, nadeszły święta i zdecydowałam. Jadę! Nie powiem, pomógł mi jeden sms od rowerowego towarzysza ze wsi.
Po śniadaniu wielkanocnym spakowałam w kieszeń telefon, kilka czekoladowych jajek (jak święta to święta) i pojechaliśmy.

Selfiaczek musi być

Po ubiegłorocznych przygodach z wiatrołomem, wybraliśmy bardziej uczęszczany szlak Grzbietu Kamienickiego (jeśli w ogóle można pisać o uczęszczanym szlaku) Najpierw górny asfalt, na nim skręt w lewo. Potem długi i stromy podjazd na Cztery Drogi. Naszym oczom ukazała się majestatyczna Kamienica .... pokryta śniegiem! Przez chwilę pomyślałam, że to idealny dzień na obserwację pejzaży z jej szczytu i wspomniałam Izerskiego Włóczykija, który już kilkakrotnie planował wejście na szczyt. Okazało się, że moje przypuszczenia są słuszne, ale o tym na koniec. My mieliśmy inne plany. Pojechaliśmy zboczem góry w stronę Rozdroża Izerskiego i... naszym oczom ukazał się zwalony na drogę świerk. Oczywiście od razu zaczęliśmy się śmiać, wspominając przeprawę przez Tytoniową Ścieżkę. Powalonych drzew było kilka, na szczęście leżały tak, ze tylko przez jeden pień trzeba było rowery przenosić podnosząc je wysoko.
 Potem było już lżej.

Rowerzyści na Rozdrożu Izerskim

Jest i krokus

Na Rozdrożu Izerskim panował świąteczny tłok. Próbowałam sobie wyobrazić tłumy w okolicach Chatki Górzystów i ucieszyłam się, że tym razem nie zaplanowaliśy wjazdu rowerem na Stóg Izerski lub na Polanę Izerską. U nas jest tak cicho i pusto. Jedynych rowerzystów (dokładnie trzech) spotkaliśmy na drodze rowerowej nr 7 . Potem jeszcze czterech piechurów w okolicach rezerwatu i tyle.
Na podjeździe pod rezerwat w rowerze Leszka coś chrobotnęło, brzdęknęło i... z zębatki smętnie zwisał pęknięty łańcuch. Dla mnie byłby to koniec wycieczki. Mój towarzysz jednak miał skuwkę i nim ja ogarnęłam selfiaczki, relację na Instagram i inne socialmedia, Leszek zakomunikował, że możemy jechać dalej.
Chwilę później staliśmy już na pomoście wypatrując maleńkich krokusików.

Krokusy w Górzyńcu

Samotny krokus, kto go znajdzie?

Nie było ich dużo. Chyba największy rozkwit miały już za sobą, a polanka została dodatkowo mocno zryta przez dziki. Nie mniej kilka kwiatków wypatrzyliśmy. Teraz żałowałam, że mam tylko telefon. Aparatu nie zabrałam, bo nie chciało mi się targać plecaka. To był błąd! Znów mam tylko ogólne zdjęcia polany , a krokusów można się na niej tylko domyślać.
Podobnie z motylami, które wdzięcznie fruwały nad polanką.
Z Górzyńca wracaliśmy podobnie jak rok temu główną drogą do Rozdroża. Potem szlakiem nad Płokę, gdzie znów trafiliśmy na przeszkodę w postaci wiatrołomu.

Spotkanie izerskich wędrowców

Krokusowa polana

Ta część trasy była równie pusta jak poprzednio. Punktualnie o piętnastej pożegnaliśmy się u wlotu mojej drogi do domu.
Było odpowiedni czas na zjedzenie czegoś ze świątecznych przysmaków. A pod wieczór po zamknięciu kóz poszłam obejrzeć zachód słońca i... no właśnie! Spotkałam pod Kuflem Pawła-Izerskiego Włóczykija, który właśnie zszedł z Kamienicy, ale o tym czy udała mu się wycieczka sam wam na blogu opowie.
Edit: Jest i post Izerskiego Włóczykija: Tytoniowa Ścieżka 

Gringo o zachodzie słońca