Uwaga premiera! Uniwersum Metro 2035. Riese

Grafika ze strony duzeka.pl

Powieści SF nie należą do mojego ulubionego gatunku, a znajomość tematyki ogranicza się do klasyków, czyli Verne, Wells i trochę Lema. Tylko dzięki Chudej, wiem, co pisze Ziemiański. Nie przeszkadza mi to po kilka razy oglądać postapokaliptycznych filmów typu 2012, czy Wodny świat. Mad Maxa też lubię, a Gwiezdne wojny nigdy mi się nie znudzą. Gdy okazało się, że mogę przedpremierowo przeczytać powieść Roberta J. Szmidta "Uniwersum Merto 2035. Riese", pomyślałam, że czas zobaczyć, co dzieje się we współczesnej polskiej fantastyce. Czy było to udane spotkanie? Zapraszam na recenzję.

Rok 2035. Ponad 20 lat wcześniej doszło do III wojny światowej, w wyniku której świat zmienił się nie do poznania. W zgliszczach Wrocławia, choć wydaje się to niemożliwe, żyją ludzie. Mało tego, zamiast zjednoczyć się, by wspólnie stworzyć nową rzeczywistość, są podzieleni nie tylko na grupy i frakcje. W wyniku mieszkania w dwóch różnych miejscach: na powierzchni lub pod ziemią, wytworzyły się dwie oddzielne rasy. Coś Wam to przypomina

? Podobieństwo nie jest przypadkowe a powieść H.G.Wellsa „Wehikuł czasu” zostaje w tekście wspomniana.

Życie w skażonym mieście nie jest łatwe. Na mieszkańców czyhają liczne niebezpieczeństwa w postaci zmutowanych roślin i zwierząt. Trudno też o zaspokojenie podstawowych potrzeb. Jednak to nie mutacje są największymi wrogami ocalałych wrocławian i ich potomstwa, lecz mieszkająca pod ziemią druga ludzka rasa, zwana Czystymi. Ta, której udało się w odpowiednim czasie znaleźć w głębokich bunkrach. Nie, nie żyją w luksusach, ale ich sytuacja jest znacznie lepsza niż podludzi, jak mówią o niszczonej chorobami i promieniowaniem rasie z powierzchni.

Bohaterami Riese są Ocaleni, jak mówią o sobie obie rasy. Moment jest przełomowy- podludzie wdzierają się do Otchłani, czyli podziemnej części miasta i zdobywają ją, zabijając i niszcząc prawie wszystko, co znajdzie się na ich drodze. Otchłań nie jest jednak jedyną siedzibą Czystych. Druga, o wiele lepiej strzeżona i przygotowana do życia w nowych warunkach znajduje się w Górach Sowich. To tytułowe Riese, kompleks poniemieckich tuneli i bunkrów, które krótko przez wybuchem wojny dostosowano do współczesnych potrzeb. Wraz z Pamiętającym i Iskrą czytelnik zagłębia się w mroczne podziemia wydrążone w litej skale. Powoli jego oczom ukazuje się zdegenerowany świat, który jednak funkcjonuje lepiej niż można by przypuszczać. Twierdzą Riese dowodzi Pułkownik, człowiek pamiętający czasy sprzed wojny, a nawet mający spory wpływ na politykę minionych czasów.

Wprowadza wiele rozwiązań, które pozwalają korzystać z niewolniczej pracy podludzi bez obawy o ich bunt. Pozorne poczucie bezpieczeństwa sprawia jednak, że Czyści z Riese zaczynają popełniać błędy, które będą ich drogo kosztować.

Język powieści zaskakuje od pierwszej strony. Kilkustronicowy prolog napisany jest iście barokowym językiem z nadmiernie kwiecistymi porównaniami i epitetami, a także naturalistycznymi opisami, których nie powstydziliby się mistrzowie baroku. To jednak powoduje znużenie i może zniechęcić niecierpliwego czytelnika.

Na szczęście już w pierwszym rozdziale narracja zmienia się diametralnie, sprawiając, że powieść czyta się płynnie i z przyjemnością. Barokową przesadę zastępuje język czysty, choć trudno nazwać go prostym. Czytelnik, który nie zna wcześniejszych części trylogii „Nowa Polska”, może mieć początkowo trudności w rozeznaniu się w neologizmach dotyczących zmutowanej fauny i flory, nazw poszczególnych grup społecznych i zjawisk zachodzących w tym postapokaliptycznym świecie.

 Szybko jednak wszystko staje się zrozumiałe i można bawić się kwiecistymi dialogami, które jednak dalekie są od prostackiej wulgarności, czy barwnymi opisami nowego świata. Dodatkowo pisarz prowadzi z czytelnikiem swoistą grę słowną. Wprowadza w tekst zniekształcone znane powiedzenia, cytaty z popularnych filmów, nawiązania literackie, a nawet aluzje o podłożu politycznym.

„Uniwersum Metro 2035. Riese” wydane przez http://www.insignis.pl/ to całkiem niezły obraz postapokaliptycznej Polski. Wartka akcja trzyma w napięciu do ostatniej sceny, a otwarte zakończenie sprawia, że chce się znać dalsze losy tego nowego świata.

Recenzja powstała dla portalu Duzeka.pl
O projekcie Uniwersum Metro 2033 można przeczytać tu: Wiki i tu: https://metro2033.pl/