Wieże Pogórza Izerskiego- pomysł na rowerową wycieczkę

Zdjęcie w rzepaku

Rower szosowy przewisiał zimę na strychu. Długo czekał, bym znów go użyła. Ostatnio raczej korzystałam z zieleninki. Prognozy pogody pokazywały, że piątek będzie najładniejszym dniem tygodnia. Postanowiłam go więc wykorzystać na wycieczkę po asfaltach. Nie planowałam jakiegoś super wyczerpującego szlaku, wiedząc, że po zimie nie jestem jeszcze w szczytowej formie (te kilka kilogramów z zimy robi jednak swoje) Plan był taki jak zazwyczaj: przed siebie.

Planowanie wycieczki rowerowej po Pogórzu Izerskim

Jedynym pewnym elementem trasy była widoczna spod orzecha wieża kościoła w Radoniowie i to ona wyznaczyła temat mojej trasy. Zazwyczaj, jadąc do Lubomierza, mijam kościół bokiem nie przyglądając mu się.

Widok na Gryf

Tym razem postanowiłam to zmienić. Nim jednak do Radoniowa dotarłam, zjechałam ze swojej górki i przez Rębiszów, Gajówkę i Młyńsko dojechałam do Krzewia. Po drodze, jak zwykle zachwycałam się bliskością ruin zamku Gryf oraz kaplicy Leopolda i Anny w Proszówce.

Kościół w Radoniowie

Nim się obejrzałam mijałam tablicę z nazwą Radoniowa i wiadukt. Na skrzyżowaniu pojechałam prosto i znalazłam się u stóp kościelnego wzgórza, bo też neogotycka świątynia z końca XIX w. góruje nad położną niżej miejscowością.

Tympanon z Drzewem Życia

Trzeba przyznać, że budowniczym świątyni nie brakowało fantazji. Ogromna rozeta nad portalem i tympanonem z Drzewem Życia, kunsztowne metalowe łączniki (odgromniki?) między wieżyczkami i wysoka wieża sprawiają, że ogląda się ten kościół z dużą przyjemnością. Trochę szkoda, że w tygodniu świątynia jest zamknięta i nie można zajrzeć do wnętrza, Należy spodziewać się, że w środku rozlewa się barwne światło słoneczne wpadające przez kolorowe witraże. Przez chwilę podziwiałam okolicę i oglądałam kapliczki, których tu na Pogórzu jest mnóstwo, po czym ruszyłam dalej.

Neogotycki kościół z Radoniowie

Zdobienia 

Widok z placu kościelnego

W drogę

Rowerem przez Oleszną Podgórską

Oleszna Podgórska

Wjechałam na wzgórza ponad Lubomierzem, spojrzałam na pola rzepaku oglądane codziennie z okien domu i zjechałam do miasta. Nie zatrzymywałam się jednak, tylko obrałam kierunek na Ubocze. Trasa wiodła przez Oleszną Podgórską. To typowa ulicówka położona wzdłuż rzeczki Oldzy. Na wjeździe do wsi stoją ruiny weży, dalej warto przystanąć na kolejnym kościelnym wzgórzu. I tym razem mamy świątynię z połowy XIX w, jednak zbudowaną zupełnie inaczej. Zaskakująca jest dzwonnica, wyglądająca jak należąca do innego kościoła i teraz połączona z głównym budynkiem nadziemną galerią. Z drogi między Oleszną a Uboczem rozciąga się ciekawa panorama Gór Izerskich. Droga ta dochodzi do ruchliwej drogi łączącej Gryfów z Lwówkiem. Nie zamierzałam nią jechać, przecięłam ją tylko i pojechałam malowniczym Uboczem. Wieś pamiętam ze swojej samotnej wyprawy Bałtyk Izery. Wówczas jechałam w egipskich ciemnościach, marząc już tylko, by dojrzeć światła Gryfowa.

Dzwonnica

Kościół z Olesznej

Przez Ubocze do Gryfowa

Góry Izerskie na horyzoncie

Teraz pokonując kolejne pagórki zrozumiałam, dlaczego światła te zobaczyłam tak późno- Ubocze ukryte jest w dolinie, a domki rozsiadły się na zboczach kilku niewysokich pagórków, które skutecznie zasłaniają światła pobliskiego miasta. W Gryfowie zatrzymałam się na dłuższą chwilkę i zjadłam słodkie ciasto w cukierni na rynku. Do Mirska postanowiłam jechać przez Wieżę ( w której nie ma żadnej wieży) i Karłowiec. Przy okazji sprawdziłam poziom wody w Kwisie. Był nieco podwyższony, ale widać, że po długotrwałej suszy, nawet kilkudniowe opady nie były w stanie zapełnić koryta. Potem już tylko Mirsk, Kamień, Krobica i pięłam się pod swoją górkę. Trasa liczyła ok. 50 km i należała do tych niezwykle malowniczych.

Wieża gryfowskiego ratusza

Ileż tu słodkości!

Ratusz w Gryfowie

Kwisa w Karłowcu

Wieże  Mirska

Jeśli dotarliście aż tu, to zapraszam na inne wycieczki po Pogórzu Izerskim z kaplicami i wieżami w tle:
Popielówek
Grudza