I tak to się zaczęło...

Poznaliśmy się 10 czerwca 1989 roku... Tak dobrze liczycie. Dziś mija 30 lat od tamtego słonecznego, upalnego czerwcowego dnia, gdy dwoje młodych ludzi z zupełnie różnych miejscowości i środowisk znalazło się w tym samym miejscu i o tej samej porze, by...

Oddajmy głos rodzinnej kronice:

"Spotkaliśmy się 10 czerwca 1989 roku na dworcu w Poznaniu. Ania- studentka II roku filologii polskiej w WSP w Opolu  i Darek- kadet drugiego roku Szkoły Chorążych w Poznaniu.

Razem ze swoimi klubami PTTK - "Tuptuś" z Opola i "Juwenia" z Poznania wybraliśmy się na dwudniowy rajd po Ziemi Niechanowskiej."
Ania: "Nie była to może miłość od pierwszego wejrzenia, ale dwa dni rajdu i noc je łączącą spędziliśmy razem. Połączyła nas wspólnota interesów- oboje zastanawialiśmy się, jak zagospodarować czas na tej nieco nudnawej imprezie. Głównym atutem Darka było miejsce zamieszkania: Nowielice koło Trzebiatowa- 10 km do morza. Do wakacji było niedaleko i taka znajomość była przydatna."
Darek: "Może i nie była to miłość od pierwszego wejrzenia, ale na pewno było to swego rodzaju zauroczenie, szczególnie po konfrontacji jej wyglądu z faktycznym wiekiem. To było jak uderzenie ciężkim młotem w głowę. Następstwa były już wynikiem jej urody i inteligencji".

Rajd po Ziemi Niechanowskiej

Wierzcie mi, że rajd był koszmarnie nudny! Dwa dni dreptania w turystycznym obuwiu po asfaltach i polnych drogach zupełnie płaskiej równiny mógł wykończyć nawet zaprawionego piechura. Było gorąco, wokół rozciągały się niekończące się pola zbóż, poprzecinane gdzieniegdzie uprawami zielonego groszku.

Według Darka sytuację ratowały jedynie wiejskie sklepiki, w których kupowało się zimne piwo.
W miejscu noclegowym sytuacja wcale nie była ciekawsza. Udostępniono nam kawał podłogi w jakieś świetlicy, gdzie pomieścić mogła się jedynie część uczestników. Młodzi kadeci wybrali więc własny wariant: spanie pod namiotami zrobionymi ze spiętych pałatek. Na taki nocleg i ja się załapałam. Przedtem jednak trochę potańczyliśmy, trochę wypiliśmy, przy czym alkohol krązył w dwóch cynowych garnuszkach, bo tylko takie pojemniki mieliśmy do dyspozycji (nie czarujmy się, młodzi byliśmy, a pili wówczas wszyscy).

Niesamowite wakacje

Następnego dnia pojechaliśmy do Gniezna, gdzie spędziliśmy kilka godzin zwiedzając miasteczko. Tam też poznańska ekipa wcisnęła mnie przez okno do zatłoczonego pociągu do Opola.
Oczywiście wymieniliśmy się adresami i po kilu dniach, ja napisałam kartę z pozdrowieniami z Opola, a Darek list. Miesiąc później pojechaliśmy wspólnie nad morze. Potem było już z górki.

Spędziliśmy niesamowite wakacje kursując między Nowielicami, Radlinem, Gierczynem i Poznaniem. Przez rok znajomości napisaliśmy do siebie około sto listów i kartek. Spotykaliśmy się przynajmniej raz w miesiącu i ... 1 kwietnia 1990 roku ogłosiliśmy zaręczyny. Ślub wzięliśmy w sierpniu, znając się zaledwie kilkanaście miesięcy.

Na dobre i na złe

Nasza historia pokazuje, że gdy się już trafi na tę swoją drugą połówkę jabłka, to nie trzeba ze sobą "chodzić" latami, docierać się i sprawdzać. Po prostu. Podejmuje się decyzję i się przy niej trwa. Na dobre i na złe. Zgodnie z rotą przesięgi małżeńskiej.
P.S. Jak Wam się podoba nasza kronika rodzinna? Prowadziliśmy ją przez wiele lat. Czasem do niej wracamy, a dzieci pokazują ją swoim znajomym. Teraz pewnie zamówilibyśmy fotoksiażkę albo po prostu, napisalibyśmy na blogu.