W Domku pod Orzechem dzieci się nie nudzą

Ostatnie dni, jak pewnie zauważyliście, śledząc moje profile w socialmediach (facebook i Instagram), upłynęły nam w towarzystwie bratanicy. Marysia to niezwykle ruchliwa osóbka o silnym charakterze, zatem sprostanie jej żywiołowej naturze wcale nie jest proste. A ja podobno awansowałam do roli ukochanej cioci, co dobrze rokuje na kolejne pobyty. Bo przecież wiadomo, że dobre relacje z dzieckiem buduje się cierpliwością, a bycie dla dziecka autorytetem sprawia, że łatwiej się z nim dogadać. Nie ukrywam, że dobrze mieć dodatkowy atut w rękawie, jakim jest na przykład stado kóz.

Maria pozuje na tle wejśćia do kopalni Fryderyk Wilhelm

Wycieczki tematyczne

Pogoda nam dopisywała, więc Maria sporo czasu spędzała w towarzystwie naszych zwierząt, głaszcząc i karmąc na przemian kozy, koty i psa.
Codziennie rano wstawała razem ze mną, by towarzyszyć mi w porannym obrządku i dojeniu. Wspólnie wyprowadzałyśmy kozy na pastwisko. Potem wymyślałyśmy różne wycieczki. Oprócz wspomnianej we wcześniejszym wpisie wyprawy w poszukiwaniu ametystów, spędziłyśmy jeden dzień na pobliskich skałkach na Prochowej (te skałki pokochały wszystkie dzieci odwiedzające Domek pod Orzechem), gdzie Maria doskonaliła się w wspinaczce, wybirając rózne warianty wchodzenia na sckałki i schodzenia z nich, słuchała opowieści o dawnych kopalniach Pogórza Izerskiego, oglądała żyły kwarcu. Odwiedziłyśmy sztolnię, bo Maria chciała zobaczyć jak wygląda taka dziura w ziemi.

Deszcz nam niestraszny

Miałyśmy też małą przygodę: gdy złapał nas rzęsisty deszcz, schowałyśmy się pod nawisem skalnym i zrobiłyśmy mini piknik.
Jednego popołudnia włóczyłyśmy się po łąkach izerskich, rozpoznając zioła i zbierając jeżyny. Sprawdziłyśmy, czy nie wyrosły wreszcie kurki (niestety, nadal ich nie ma) Odbyliśmy też pasjonującą rodzinną wycieczkę do Kolorowych Jeziorek w Rudawach Janowickich a przy okazji zaplanowaliśmy wyjazd w Góry Sokole w czasie następnego pobytu w Gierczynie. Jeziorka zrobiły na Marii spore wrażenie, choć długotrwała susza nieco obniżyła ich atrakcyjność.

Zakupy na targowisku 

Szkatulka pełna skarbów czyli nitecznik

Dopiero ostatniego dnia pobytu pogoda zepsuła się i zamiast zaplanowanej wycieczki nad strumień, ten sam, gdzie Maria zaliczyła "Upadek Ikara", zostałyśmy w domu. Choć też nie do końca, bo sobotnie przedpołudnie spędziłyśmy na zakupach. I jak się domyślacie, odwiedziłyśmy mirskie targowisko, które jest zbiorowiskiem takich różności, że czasem trudno się oprzeć, by nie kupić czegoś z drugiej ręki i nie podarować przedmiotowi nowego życia. Tym razem stałam się właścicielką cudownej szkatułki na przybory krawieckie wraz z skansenową wręcz zawartością, która posłuży mi jeszcze przez dugie lata! Dwie grube szpule białych nici spadły mi jak z nieba, bo moje właśnie się kończą.

Pomysł na zabawę kreatywną

Który guzik wybrać?

Ten nieoczekiwany zakup oraz konieczność wyjaśnienia Marii, że nie kupię jej koszmarnego plastikowego piórnika w markecie, ponieważ unikam kupna zbędnych przedmiotów z plastiku, zaowocowały naszym sobotnim zajęciem. Otóż przez kilka godzin przeglądałyśmy zawartość nitecznika, a potem Maria zaprojetowała i uszyła własny piórnik, wykorzystując skrawek tkaniny, którą dostałam od sąsiadki oraz przybory i materiały z nitecznika.

Wymiary piórnika muszą się zgadzać

Wewnątrz mojego nowego nabytku  znalazły się m.in. urządzenie do repasacji pończoch, kilka nawlekaczy do nici, żyletki, kilkanaście szpulek z nićmi z wielu kolorach, klamry do biustonoszy i pończoch, fiszbiny, niezliczone ilości zapięć, agrafek i guziczków. Samo pudełko wymaga kilku zabiegów renowacyjnych, po których będzie mi jeszcze służyć przez wiele lat.

Piórnik hand made

Preentacja gotowego piórnika

Najpierw przygotowałyśmy projekt i Maria wybrała tkaninę na piórnik. Po wykrojeniu i przygotowaniu wszystkich koniecznych akcesoriów nauczyłam bratanicę korzystania z nawlekacza do nici, dzięki czemu moja ośmiolatka sama nawlekała sobie igłę. Potem wspólnie robiłyśmy węzełek. Ponieważ nie było to pierwsze spotkanie dziewczynki z przyborami do szycia (wcześniej szyła z mamą), bez problemu poradziła sobie ze ściegiem za igłą. Trochę więcej czasu trzeba było poświęcić obrzucaniu brzegów, ale i tu okazała się pojętną uczennicą, więc nie było potrzeby uruchamiania maszyny do szycia. Na koniec przyszyła guziczek, a jedyną rzeczą, którą zrobiłam ja była haftka do guzika.

Na życzenie Marii wyjęłam pisaki do tkanin, aby mogła swój piórnik podpisać i nadać mu jeszcze bardziej osobisty charakter.

Po południu czytałyśmy jeszcze książkę, która czekała w skrzynce na listy. O tym, czy jest to lektura dla ośmiolatki, możecie dowiedzieć się z mojego Instagrama, a pełną recenzję zamieszczę niebawem.

Wyświetl ten post na Instagramie.

Uwaga! Książka jest trudniejsza niż wskazuje tekst wydawcy! Zaczyna się pięknie, napisana jest cudownym językiem, ale zakończenie sprawia, że nadaje się na lekturę dopiero dla nastolatek. Mojej bratanicy zakończenie będę musiała trochę zmienić, bo nieopatrznie zaczęłam czytać jej na głos. #blogerka #blog #bookstagram #czytaniejestfajne #czytambolubie #czytam #czytamwszędzie #book #bookstagrampl

Post udostępniony przez Anna Kruczkowska (@akacja68) Sie 11, 2019 o 7:13 PDT