Matka i córka- więź o którą warto dbać

Siedziałyśmy na schodach opuszczonej chaty, patrzyłyśmy sobie w oczy. Nagle Chuda westchnęła:
-tak jak wtedy... tylko Gui nam brakuje.
Przez tę magiczną chwilę byłyśmy tylko my, nasze myśli, wspomnienia poprzedniej słowiańskiej sesji i nasza miłość. Fotograf stojący po pas w pokrzywach mógł tylko patrzeć w obiektyw i czekać na odpowiednie ujęcie...


Ale od początku...

Całkiem kobiecy weekend

-Będę w połowie września.- oznajmiła Chuda, czym ucieszyła mnie, bo nie miałyśmy dla siebie ostatnio zbyt wiele czasu. Ona kończyła intensywny sezon maratonów rowerowych, ja nadal tkwię po uszy w remoncie Domku pod Orzechem. Dodatkowo okazało się, że spędzimy ten wrześniowy weekend tylko we dwie, bo nasi panowie mieli zupełnie inne plany.
Jej obecność odczułam o poranku. Nie musiała nic mówić, a ja wiedziałam, że stoi w drzwiach koziarni i przygląda się, jak doję kozę. Potem pognałam zwierzęta na pastwisko i wspólnie wypiłyśmy pierwszą tego dnia kawę. Na przedpołudnie każda zaplanowała inne zajęcia: Chuda pojechała do urzędu, a ja przygotowałam wiejski obiad w postaci pizzerek na chlebowym cieście z kozim serem i borówkami. Danie nieco karkołomne, ale oddające charakterem to, co zaplanowałyśmy sobie na pierwszy dzień babskiego weekendu.
Potem pojawiła się w naszym obejściu sąsiadka i korzystając z chwili wytchnienia, usiadła z nami do południowej herbatki ziołowej. Było ciepło, przyjemnie, a czas płynął powolutku, sączył się ledwo wraz z ubywającym z filiżanek naparem z nawłoci.

Słowiańska sesja zdjęciowa

Wczesnym popołudniem przygotowałyśmy rekwizyty na najważniejszy punkt piątku 13 , czyli słowiańską sesję, na którą umówiłyśmy się z zaprzyjaźnionym fotografem, Pawłem, Izerskim Włóczykijem. Ze strychu wytargałyśmy płócienne suknie, z łąki naręcza ziół. Zaplotłam wianki (Mamo, przygotuj nam wianki z nawłoci, ona jest taka radosna) w Podekscytowaniu czekałyśmy na fotografa, z lekkim zaniepokojeniem spoglądając na gęste, ciemne chmury, z których spadło kilka kropli deszczu. Nim jednak nadeszła umówiona godzina, niebo rozpogodziło się i wyszło ładne słońce.
Paweł pojawił się punktualnie i po krótkim omówieniu wizji sesji ruszyliśmy w plener. Jak było? Popatrzcie na zdjęcia. Co tu dużo mówić!

Paweł jest profesjonalistą, więc fotografie są cudowne!

Babski wieczór przy winie

Zachodu słońca niestety nie udało się zaobserwować, bo znów spadł deszcz. Niewiele brakowało, a pokrzyżowałby nam plany, zgodnie z którymi wieczorem Chuda chciała tańczyć z ogniem. Mżawka była jednak chwilowa i w całkowitych ciemnościach udało się mojej córce zatańczyć z płonącymi ognikami, czym wzbudziła zachwyt mój (choć widziałam ja już wielokrotnie) i sąsiadów.
A jeśli wydaje się Wam, ze to było koniec dnia, to nic mylniejszego, bo przecież jesienne wieczory są długie. Zatem usiadłyśmy w naszym małżeńskim łożu z czerwonym winem owocowym i ptasim mleczkiem. Kobiece rozmowy trwały do późna i dopiero świadomość, że jutro też jest dzień, który spędzimy wspólnie, wygnała nas spać.

P.S. Dzięujemy, Pawle, za cudowną sesję zdęciową :)
A was drodzy czytelnicy zapraszamy na blog Pawła: https://www.izerskiwloczykij.pl/ oraz do śledzenia jego profilu na FB: https://www.facebook.com/pawelzatonskifotografia