Pandemia i perypetie z przesyłkami

Dawno temu, bo na początku marca, czyli z perspektywy rozwoju pandemii patrząc, to jakby w innej epoce, ogłosiłam kilka konkursów. 1 kwietnia podałam zwycięzców i stwierdziłam, że z wysyłką nagród poczekam, aż trochę sytuacja pandemiczna okrzepnie. Oj, ja naiwna! Czekaj tatka latka. Czekałam, czekałam, a wieści z frontu walki z coronawirusem wcale nie były lepsze, z dnia na dzień nakładano na nas kolejne ograniczenia w poruszaniu i zaczęłam się zastanawiać, kiedy bezpiecznie będę mogła wysłać paczkę. W końcu nie należało już dłużej zwlekać z wysłaniem nagród i zaczęłam szukać najlepszej i najbezpieczniejszej opcji wysyłki.

Jak wysłać paczkę w dobie pandemii ?

Zazwyczaj wszelkie przesyłki wysyłałam Pocztą Polską . Tym razem tę opcję wykluczyłam zaraz na początku z kilku powodów. Po pierwsze na samą myśl, że musiałabym ustawić się w kolejce i sterczeć w niej przez wiele minut, a do tego jeszcze wstrzelić się w zmienione godziny pracy tej instytucji, robiło mi się zimno. Po drugie do dziś nie dotarła do mnie wysłana w zeszłym tygodniu paczka z siatką na wolierę, choć według śledzenia jest już w Jeleniej Górze. Ta sytuacja pokazuje, że Poczta Polska nie radzi sobie w nowej sytuacji.

Po trzecie wreszcie nie służy poczcie zamieszanie z wyborami.

Sporo czytałam o usługach firmy Furgonetka i to z usług tej platformy postanowiłam skorzystać. Początkowo wszystko szło jak po maśle. Zarejestrowałam się, otrzymałam dostęp do panelu klienta i zaczęłam klikać. Ceny okazały się konkurencyjniejsze niż gdyby korzystać bezpośrednio ze strony konkretnej firmy kurierskiej. Wpisałam dane. I od tego momentu już nie było tak lekko. Okazało się, że jeśli chcę wysłać paczkę bez spotkania z kurierem, czyli z paczkomatu to... mogę ją tylko do innego paczkomatu skierować, a ja potrzebowałam usługi mieszanej. Niestety Furgonetka takiej opcji nie przewiduje. I tak tylko jedna z przesyłek właśnie paczkomat-paczkomat została w ten sposób wyekspediowana w Polskę.

Usługi firmy InPost moja opinia

Nie pozostało mi nic innego jak wejść na stronę InPost i tam uzyskać list przewozowy. Cała operacja trwała tylko chwilę. Wklikałam dane swoje i adresatek, zaznaczyłam usługę z paczkomatu do domu i po chwili miałam na poczcie listy przewozowe. Tu jednak na chwilę utknęłam, bo... jak się człowiek spieszy, to się diabeł cieszy albo złośliwość rzeczy martwych, a dokładnie: skończył się tusz w drukarce. Na szczęście przezorny zawsze ubezpieczony, więc w moich zapasach i tusz do drukarki znalazłam. Potem było już z górki. Listy przewozowe wydrukowałam i nakleiłam na koperty bąbelkowe. Przesyłki włożyłam do sakwy, wsiadłam na rower i pojechałam do miasta, gdzie stoi paczkomat. Tu wystarczyło tylko wcisnąć dwa razy przycisk, zeskanować kod kreskowy i włożyć paczkę do schowka. Cała operacja trwała 28 sekund! Następnego dnia adresatki donosiły, że już cieszą się nagrodami! Zatem jeśli trzeba wysłać coś teraz w czasie pandemii to w mojej opinii paczkomaty InPost wydają się najlepszym rozwiązaniem.

Powrót z miasta

A skoro szybko uporałam się z wysłaniem paczki paczkomatem, miałam rower i piękną pogodę, to należało to wykorzystać. Z Mirska wracałam przez Las Kaolinowy. Cudna to była droga najpierw wśród łąk, a potem zielonym lasem. Tu przed drogę przebiegł mi koziołek, tam nad głowa krążył myszołów. Ptaki śpiewały, owady bzyczały. Można by rzec sielanka. I tylko świadomość, że zazwyczaj droga, którą teraz jechałam była podmokłym duktem, a teraz jest sucho burzyła mój dobry nastrój. Nigdy bym nie pomyślała, ze będzie mnie smucić brak błota na drodze. Drugim smutnym elementem tej wycieczki był widok wyrżniętego lasu i całkiem suchy plac po wycince. Tylko w jednym miejscu zauważyłam bagno, ale i po nim dało się przejść suchą nogą.

Oprócz refleksji na temat suszy i gospodarki leśnej moje myśli zajęte były wspomnieniem wycieczki rowerowej sprzed wielu lat, gdy nastoletnia Gui rzucała rowerem na zarośniętej wówczas chaszczami drodze. Ech... Tęskno mi do moich dzieci. To fakt.