Rowerem do Chatki Górzystów

Chatka Górzystów to miejsce kultowe dla całych rzesz sympatyków Gór Izerskich i jazdy na rowerze. W sezonie przez Halę Izerską przewijają się takie tabuny ludzi, że ja, jako miłośnik izerskiej ciszy, omijam ją z daleka. Czasem jednak i mnie zdarza się zatęsknić za fenomenalnymi widokami i niesamowitym klimatem tego miejsca.

Plany na weekend

Gdy dwa tygodnie temu wróciliśmy z wycieczki z Marią, ustaliliśmy, że w czasie następnej wizyty rodzinnej wybierzemy się z bratem na kilkugodzinną rowerową wycieczkę bez Marysi. Prognozy pogody nie wyglądały zachęcająco, więc ustaliliśmy, że ruszamy w piątek, nim pogoda się załamie. Sobota miała być poświęcona pracom remontowym oraz zabawom kreatywnym z Marysią.

Gdy tylko rodzinny samochód brata stanął na naszym podjedzie, wiedziałam, że oto za chwilę jedziemy poszwendać się po górach. Przyznam, że nie miałam wątpliwości, iż naszym celem będzie właśnie Chatka Górzystów.

Wybór trasy na wycieczkę

Z Domku pod Orzechem na Halę Izerską można dotrzeć różnymi drogami. Albo jedzie się do Świeradowa i stamtąd pnie w górę, albo przecina się Kamienicki Grzbiet i atakuje Wysoki Grzbiet od Rozdroża Izerskiego. My wybraliśmy opcję pośrednią, gdyż okazało się, że tej trasy brat jeszcze nie zna. Pomyślałam, że pojedziemy przez Pięć Dróg nad Płokę, ale potem nie skręcimy w kierunku Rozdroża Izerskiego, by piąć się żółtym szlakiem, tylko zjedziemy do Świeradowa, przetniemy Kwisę i piąć będziemy się Średnią Drogą, która tak zachwyciła mnie w ubiegłym roku.

O tym, że to był dobry wybór przekonałam się gdy usłyszałam pierwszy okrzyk zachwytu mojego brata po tym, jak zobaczył z drogi rozległą panoramę Wysokiego Grzbietu. Jadąc, dużo rozmawialiśmy o górach, śmieciach i życiu, jak to rodzeństwo.

Ze Świeradowa do Chatki Górzystów na rowerach

Nim się obejrzeliśmy byliśmy już na wjeździe do Świeradowa Zdroju od strony Rozdroża Izerskiego. Zaraz za tablica z nazwą miasta skręciliśmy w lewo na Drogę Dolno-Kwisową, która przechodzi w Średnią Drogę. Uwielbiam ten dukt pozbawiony tak modnego ostatnio szutru, ze starymi bukami i ciekawym lasem mieszany, tak rzadkim w naszych górach. Szlak ten jest mało uczęszczany, mieliśmy więc pewność, że nie natkniemy się na wielu ludzi. Prawdę mówiąc zaskoczeniem było dwóch rowerzystów na mostku. Na Rozdroże pod Kopą dotarliśmy Droga Panoramiczną (z której już dawno nie widać żadnej panoramy) Żółtym szlakiem można dotrzeć aż do samej Chatki Górzystów, my jednak zgodnie stwierdziliśmy, że nie lubimy tego ostatniego odcinka, a na Halę chcemy wjechać od strony niebieskiego szlaku, by dłużej cieszyć się widokami Torowiska Górnej Izery. Brak tłumów na tym odcinku był sporym zaskoczeniem, ale przed Chatką zobaczyliśmy już kilkanaście osób. Nie zdecydowaliśmy się na naleśniki, bo byliśmy po sutym obiedzie, ale bursztynowy napój zakupiliśmy.

Z Chatki Górzystów do domu

Na powrót wybraliśmy wariant najkrótszy, gdyż po pierwsze w planach mieliśmy jeszcze ognisko, po drugie wieczorem dojechać mieli jeszcze Chuda z Krisem, a po trzecie żadne z nas nie ma dawnej kondycji. Pojechaliśmy więc niebieskim szlakiem na Polanę Izerską, a potem z górki na pazurki do Świeradowa najpierw Nową Drogą Izerską, a od Agrafki prosto do Czeszki i Słowaczki.

Zaletą tej drogi jest możliwość rozpędzenia się i wykorzystania własnych umiejętności. Radość jaką daje taki szalony zjazd z prędkością 60 km/h jest nie do opisania. W sezonie trzeba tam bardzo uważać na pieszych i innych rowerzystów, ale teraz można puścić hamulce i szaleć.

Nim się obejrzeliśmy byliśmy w Świeradowie. Na dojazd do Domku pod Orzechem też wybraliśmy najprostszą drogę główną, bo już wszyscy na nas czekali.

Wieczór spędziliśmy przy ognisku, ciesząc się rodzinną atmosferą.