Jakie powinny być lektury na lato?

Ciepło, słonecznie, ptaszki śpiewają... Sielanka. Idealne miejsce i czas na czytanie książek. Jak wiecie czytam dużo, ale w zależności od pory roku oraz nastroju, sięgam po różne lektury. Latem wybieram powieści lżejsze, takie na jeden dwa wieczory lub jedno letnie popołudnie. Nie wszystkie spełniły moje czytelnicze oczekiwania, powiem więcej, okazało się, że część wręcz mnie rozczarowała. Zapraszam do lektury.

Olga Rudnicka „Oddaj albo giń”

Wydawać by się mogło, że praca w bibliotece jest spokojna i pozbawiona emocji. Cisza, szelest kartek, a odwiedzający wypożyczalnię ludzie kulturalni i na poziomie. Okazuje się, ze niekoniecznie. Czasem w bibliotece może zdarzyć się coś niezwykłego, co przewróci do góry nogami codzienną rutynę. W przypadku książki Olgi Rudnickiej jest to trup znaleziony w składziku przez wspomnianą wcześniej Matyldę, która przypomina moją serdeczką przyjaciółkę, także bibliotekarkę. Oprócz denata w składziku leży także nieprzytomny dyrektor i to ten fakt sprawia, że bibliotekarka Matylda zaczyna prywatne śledztwo. Zgodnie z jej pokrętną logiką jest w kręgu podejrzanych, gdyż wszyscy znają jej zatargi z dyrektorem Pawlickim, a do tego dochodzi jeszcze dziwna zakładka do książki w kieszeni denata.

„Oddaj albo giń” w założeniu jest komedią kryminalną. Jest trup, komiczne postaci i kilka sytuacji, które wywołują śmiech. Brakuje jednak pewnego polotu i tego czegoś, co sprawia, że książkę zapamiętuje się na długo.

Główni bohaterowie obdarzeni zostali komicznymi cechami: Matylda rozmawia ze swoim samochodem intensywnie przy tym gestykulując, a jej słowotok jest nie do ujarzmienia. Policjant prowadzący sprawę to z kolei człowiek przed emeryturą, pamiętający dawne milicyjne metody śledcze. Niestety przerysowani bohaterowie drażnią zamiast śmieszyć, monologi Matyldy odbiegają od tych, które potrafi prowadzić moja przyjaciółka, gdyż pozbawione są polotu i  nie wywołują salw śmiechu, podobnie jak idiotyczne pytania śledczego.

Jedyną postacią, która ratuje tę powieść jest rezolutna córka Matyldy. Dziecko pomysłowe, złośliwe i inteligentne, które potrafi zapędzić w kozi róg niejednego dorosłego swoim sprytem i żelazną logiką. Ta komedia kryminalna to propozycja dla miłośników lekkiej lektury.

Danka Turek „Kalejdoskop”

Po książkę sięgnęłam z sentymentu, wiedząc, ze opowiada o czasach, jakże mi bliskich, gdyż Danka Turek prowadzi swojego czytelnika przez lata PRL. Opowiada historię lekarzy, rodziców Emilii i jej siostry bliźniaczki, Marianny. Po śmierci rodziców w wypadku dorastającymi dziewczętami zajmuje się ciocia, która sprawuje nad nimi dyskretną opiekę. Sporo miejsca zajmuje opowieść o pięknych i kolorowych latach osiemdziesiątych, gdy po latach szarości w Polsce pojawiły się barwne, kiczowate stroje i muzyka dyskotekowa, a wolność nie jednemu uderzyła do głowy. To lata, na które przypadała i oja młodość, zatem świetnie odnalazłam się w tym klimacie.  Dla Emilii jest to czas wielkiej miłości i równie wielkiego rozczarowania, gdy zawodzą ja wszyscy, którym wierzyła i ufała bezgranicznie. Marianna zaś bawi się i korzysta z życia pełnymi garściami.

Na szczęście mimo burzliwej młodości życie dziewcząt stabilizuje się i zaczyna płynąć równym nurtem. Niestety nie na długo...

Od samego początku mamy wrażenie, że w opowieści Emilii, bo to ona jest narratorką, znajdują się luki i niedopowiedzenia. Realizm miesza się z senną fikcją i czytelnik nie zawsze jest w stanie wyłapać, która opowieść jest rzeczywista, a gdzie pojawiają się oniryczne majaki. Czasem zamiast relacji Emilii otrzymujemy opis wydarzeń z perspektywy jej bliskich i choć w wielu aspektach są to relacje zbieżne, to tu i ówdzie odbiegają od tego, co przekazuje Emilia. Dlaczego?

A to już trzeba samemu doczytać do ostatniej strony.

Pomysł na powieść był niezły, niestety autorka pisze językiem, który mnie nie zachwycił, a liczne powtórzenia mnie denerwowały.

Agata Bizuk „Nic za darmo”

Majka jest samotną matką. Jej maż zginął w wypadku samochodowym. Cała jej codzienność to opieka nad synem Jasiem, nielubiana praca i rozdrapywanie ran. Bohaterkę obserwujemy przez kolejne lata, gdy nie pozwala sobie na zapomnienie i radość. Jest zgorzkniałą wdową, której życiowym celem jest wychowanie syna w duchu pamięci o ojcu, którego nie mógł pamiętać. Początkowo nie zauważa, ze jej coraz starsze dziecko cierpi z braku męskiego oparcia, a gdy sobie to uświadamia... no właśnie. Tu, mniej więcej w w 1/3 powieści docieramy do spotkania z Cyganką, a potem następuje retrospekcja i wracamy do szkolnych czasów Majki i jej szalonej miłości do rówieśnika, Marcina, który z czasem zostaje jej mężem.

Fabuła jest nieskomplikowana, a główna bohaterka wyjątkowo drażniąca. Przy czym mam wrażenie, że postaci tej brakuje spójności. Z jednej strony mówi o sobie, że jest twarda, a jednocześnie zachowuje się nieracjonalnie. Niby najważniejsze jest dla niej dobro syna, jednak nie dopuszcza, by w jego otoczeniu pojawił się mężczyzna mogący stać się jego autorytetem.

Ciekawym zabiegiem zda się wprowadzenie kilku rodzajów narracji. Pierwsza część to monolog Majki, z rzadka przeplatany dialogami. W drugiej części mamy dwugłos Majki i Marcina. Autorka próbowała w ten sposób pokazać dorastanie obojga bohaterów do miłości i odpowiedzialności za drugiego człowieka. Obie sceny erotyczne, tak, tak momenty były (jak w nieodżałowanym kabarecie „Paramęt pikczers” z „Powtórka z rozrywki” w dawnej dobrej Trójce) pisane są z różnych punktów widzenia, nie wyróżniają się jednak niczym szczególnym i kończą oklepanym „doszliśmy prawie równocześnie”. Prawdę mówiąc spodziewałam się po książce dużo więcej, ale może to ja jestem już zbyt wymagającym czytelnikiem.

Czytelnicze plany na lato

Po tych kilku nie do końca satysfakcjonujących lekturach zastanawiam się, czy nie przerzucić się na literaturę faktu, zwłaszcza, że ostatnio moim łupem padło kilka dobrych reportaży, o których napiszę w kolejnych postach, a w czytaniu jest najnowsza książka Pilipiuka i póki co czyta się całkiem dobrze.

A jakie są Wasze czytelnicze typy na lato? Podzielcie się ciekawymi tytułami, może coś i ja wybiorę.

Artykuł powstał przy współpracy z portalem Duże Ka