Moje skarby, czyli nostalgiczna opowieść o biżuterii

Grafika ze sklepu fabrykaform.pl

Gdy byłam małą dziewczynką, lubiłam zaglądać do egzotycznie wyglądającej czerwonej szkatułki w złote wzory. Po jej otwarciu odzywała się pozytywka, a oczom dziecka ukazywały się prawdziwe skarby: pamiątki po mojej zmarłej mamie. Dlaczego o tym piszę? Bo po miesiącach remontu nadszedł czas na porządkowanie, a tym samym na zaglądanie w najbardziej zapomniane zakamarki domu. Zapraszam na nostalgiczną opowieść o biżuterii.

Czerwone pudełko na biżuterię

Nie pamiętam, jak mama stała się posiadaczką tego niesamowicie egzotycznego przedmiotu. Podobną szkatułkę miała także jej siostra, a moja ciocia, domyślam się więc, że obie dostały pojemniki na biżuterię od kogoś w prezencie. Na pewno też nie były one polskim produktem, zatem przywiózł je ktoś, komu wolno było wyjechać zagranicę. Dla mnie, kilkuletniego dziecka, szkatułka była ósmym cudem świata. Wykonana z czerwonej skóry ze złotymi tłoczeniami i pozytywką w środku wydawała mi się szczytem klasy i bogactwa, zwłaszcza że przedtem mama swoje skarby przechowywała w drewnianym rzeźbionym pudełku z napisem Zakopane.

Po śmierci mamy wartość szkatułki wzrosła niepomiernie, bo nabrała charakteru pamiątki sentymentalnej. W jej wnętrzu schowane były nieliczne skarby mojej rodzicielki: złoty zegarek z maleńkimi rubinami, kolia i klipsy z jablonexu, pierścionek z dużym rubinem. Pamiętam jeszcze jakieś sznury korali, które jednak nie dotrwały do mojej dorosłości.

Gdy wychodziłam za mąż, babcia sprezentowała mi te drogocenne pamiątki po mamie. Przez długi czas nie miałam śmiałości dodawać własnych skromnych zbiorów do czerwonego pudełka. Moje srebrne pierścionki, pozłacany łańcuszek z krzyżykiem i takież kolczyki leżały w małym drewnianym pudełeczku. Dopiero później oba zbiory połączyłam. Obecnie jednak ledwo się już mieszczą w mocno sfatygowanej szkatułce ze skarbami.

Ręcznie robiona biżuteria

Oprócz precjozów rodzinnych mam w swoich zbiorach całkiem sporą kolekcję korali, wisiorków i kolczyków, których autorami są moje dzieci. Te skarby trzymałam w drewnianej szkatułce, którą dostałam w młodości na urodziny. Dziewczyny bardzo wcześnie zaczęły interesować się rękodziełem. Do dziś przechowuję sznury korali z palonego makaronu, wyszywane koralikami serwetki, czy pierwsze kolczyki zrobione przez Chudą oraz bransoletkę autorstwa Gui.

Z czasem prace dziewcząt stawały się coraz ładniejsze, a moja szkatułka z ich pracami ledwo się zamykała. Miałam tak ogromny wybór biżuterii, że do pracy codziennie wybierałam inny zestaw składający się z kolczyków, bransoletki i wisiorka. Czasem dochodziła jeszcze broszka. Przeprowadzając się w góry, wiozłam swoje skarby zamknięte w niezliczonej ilości pudełek. Czasem zastanawiam się, czy wszystkie już rozpakowałam, bo może okazać się, że na strychu, wśród pudeł z książkami leży także jakieś zapomniane puzderko z biżuterią.

Moje ulubione skarby

W swoich szkatułkach mam kilka drobiazgów, które darzę szczególnym sentymentem. Oczywiście pierwsze miejsce zajmuje na tej liście komplet mojej mamy składający się z kolii i klipsów. To cudo z Jablonca w Czechach zrobione jest z kilkuset maleńkich kryształków o barwie żółtej, czarnej i bezbarwnych, które cudownie mienią się w świetle. Drugim moim skarbem jest komplet sprezentowany mi przez Chudą, a zrobiony na jakąś szkolną uroczystość. Jest to wisiorek oraz kolczyki z naturalnych kamieni: bursztynów i turkusów. I choć widać, że wykonane były niewprawną dziecięcą ręką, to dla mnie mają ogromną wartość. Kolejna cudeńko wyszło spod palców Gui i jest szeroką zieloną bransoletką w polne kwiaty. Mam też trochę biżuterii z agatów: dwa wisiory- zielony i różowy oraz piękne kolczyki z agatów z naszych Płóczek Górnych. Na te skarby będę potrzebowała nowego pojemnika, gdyż wysłużone drewniane pudełko przeznaczę na coś innego. Sądzę, że sprawdzi się tu duże pudełko na biżuterię gdzie zmieści się spora część moich wisiorków, bransoletek, korali i kolczyków.

Grafika ze sklepu fabrykaform.pl

Szkatułki na biżuterię

Myślę, że gdy wreszcie uda mi się wypakować wszystkie pudła i zrobić porządek na najwyższej kondygnacji strychu, to będę potrzebować nowego pojemnika na skarby, by ładnie się prezentowały i nie gniotły w przypadkowych pudełkach. Oprócz kuferka na biżuterię będę potrzebowała przynajmniej kilku mniejszych pudełek. Może będzie to szkatułka ze szkła, w której dobrze prezentować będą się najcenniejsze okazy mojej kolekcji? Choć obawiam się, że na jednej szkatułce może się nie skończyć, bo przecież mam jeszcze cały spory komlet biżuteri reko, którą noszę do swoich slowiańskich sukien.

Grafika ze sklepu f

Biżuteria i szkatułki na biżuterię to temat bliski chyba każdej kobiecie. Ciekawa jestem, w czym Wy przechowujecie swoje skarby? Macie specjalne pudełka, stojaki na biżuterię? A może właśnie zastanawiacie się nad zakupem odpowiedniego pojemnika?

Zapraszam do dyskusji o biżuterii i innych skarbach.