Z biegiem Kwisy- Zapora na Jeziorze Leśniańskim oraz Stadnina Izery

Odkąd pamiętam, Gui potrzebuje celu i dobrze zaplanowanej trasy. Nie wchodzi w rachubę wycieczka typu pójdziemy, żeby iść. Musi być cel. Konkretny i namacalny. Tym razem, korzystając z jej pobytu w Domku pod Orzechem, zaplanowałyśmy oglądanie kolejnej zapory wodnej oraz wizytę w zaprzyjaźnionej stadninie.

Planowanie wycieczki

Zapora na Kwisie w okolicach Czochy była w planach od dłuższego czasu. Wspominałyśmy ją wędrując po koronie zapory na Bobrze w Pilchowicach. Gdy zatem Gui zapowiedziała, że ma ochote na trzy wycieczki w trzy dni, należało tylko dobrze zaplanować czas jej pobytu. Wypad nad Jezioro Leśniańskie wymyśliłam jako pierwszy,  biorąc pod uwagę to, że w babskim wyjeździe będą brały udział cztery kobiety w różnym wieku: półtoraroczna Mała M. , dziewięcioletnia Zosia, Gui i ja.

Musi być zatem atrakcyjnie, różnorodnie i w miarę łatwym terenie. Wyjazd tylko na zaporę byłby dla Zosi nudny, my jednak mieliśmy zaproszenie do Stankowic, gdzie mieści się Stadnina Izery i to sprawiło, że Zosia bardzo chciała nam towarzyszyć.

Zapora na Jeziorze Leśniańskim

Nad Jeziorem Leśniańskim byliśmy już wielokrotnie, jednak zaporę Gui oglądała z daleka, gdy była małą dziewczynką i niewiele pamiętała. Ja też dawno już tam nie byłam, więc z chęcią wróciłam na te tereny.

Zapora Leśniańska jest najstarszą zaporą wodną w Polsce. Budowano ją w latach 1901-1905, aby ujarzmić często wylewającą Kwisę. Ma 35 metrów wysokości i 135 m długości. Nie są to imponujące rozmiary w porównaniu z zaporą w Pilchowicach, jednak malownicze położenie sprawia, że warto ją obejrzeć. U jej podnóża usytuowana jest najstarsza działająca w Polsce elektrownia wodna. Oddano ją do użytku w 1907 roku. Miałyśmy trochę pecha, bo na tamie trwały prace remontowe, więc nie widziałyśmy jej w pełnej krasie. Poziom wody mimo ostatnich sporych przecież opadów nie jest wysoki.

Po obejrzeniu zapory postanowiłyśmy się przespacerować do punktu widokowego na szlaku pieszym. Początkowo wędrowałyśmy ścieżką, pchając wózek, jednak po pewnym czasie okazało się, że skalista ścieżka uniemożliwi nam manewrowanie wózkiem. Zaparkowałyśmy go zatem przy skałach i dalej Mała M. ruszyła częściowo w nosidle, a częściowo na swoich nóżkach.

Oprócz widoku pięknych starych dębów, buków, sosen oraz przełomu Kwisy na dnie doliny, widziałyśmy też skutki ludzkiej niefrasobliwości, czyli pozostałości po kwietniowym pożarze lasu. Smutny to był widok.

Po drodze raczyłyśmy się poziomkami i malinami. Zosia okazała się dzielnym piechurem i dopiero gdy do parkingu zostało ledwo pół kilometra zaczęła marudzić, że bolą ją nogi. Na szczęście następny punkt programu naszej wycieczki był bardzo atrakcyjny, więc szybko zapomniała o bólu.

Agroturystyka Stadnina Izery

Asię i Grzegorza, przesympatycznych gospodarzy Stadniny Izery poznałam jakiś czas temu. Przyznam, że od początku dobrze nam się rozmawiało, a dzięki social mediom znajomość była podtrzymywana.

Po kilku wizytach rajdów konnych na naszej łące dogadaliśmy się, że teraz to już my przyjedziemy z rewizytą. Stadnina Izery zrobiła na mnie wrażenie już za pierwszym razem, wiedziałam więc, że dzieci nie będą się tu nudzić. Tak też się stało. Zosia mogła skorzystać z jazdy konnej, Mała M. biegała między domowym ptactwem a my mogliśmy spokojnie napić się kawy i porozmawiać.

Gui była zachwycona tym miejscem, widząc w Agroturystyce Stadnina Izery idealną miejscówkę dla rodzin z dziećmi. I ma rację. Siedlisko położone jest z dala od dróg, dzieci mogą zobaczyć na żywo kury, kaczki, gęsi i indyki. Na pastwiskach pasą się nie tylko koniki polskie, ale także kozy, owce a nawet... osioł. Są także dwa niezwykle przyjazne duże psy oraz koty.

Po zachowaniu moich dziewczyn widziałam, że wizyta w stadninie była świetnym pomysłem.