„Przygoda w górach”- czy warto odwiedzić nową ścieżkę dydaktyczną w Świeradowie Zdroju?

Świeradów Zdrój odwiedzam na tyle często, że wydawało mi się, że dosyć dobrze znam to miasteczko. Jednak ostatnia wycieczka uświadomiła mi, jak bardzo się mylę i ile jeszcze ciekawych miejsc chcę obejrzeć.

Czarny szlak wokół Świeradowa Zdroju

Jakiś czas temu na facebookowym profilu Świeradowa obejrzałam relację z otwarcia nowej ścieżki dydaktycznej. Przy tej okazji dowiedziałam się o istnieniu czarnego szlaku prowadzącego dookoła miasta. Trasa jest dosyć długa, gdyż dociera aż Czerniawy, zahaczając o najbardziej wysunięte atrakcje, czyli wieżę widokową na Czerniawskiej Kopie z jednej strony a malownicze skałki Świętojanki z drugiej. My skorzystałyśmy z dwóch odcinków tego szlaku: usytuowanej na nim „Przygody w górach” oraz przejścia od dolnej stacji kolejki gondolowej do Domu Zdrojowego.

„Przygoda w górach”- ścieżka dydaktyczna

Ścieżka dydaktyczna przygotowana przez Nadleśnictwo Świeradów Zdrój rozpoczyna się powyżej Domu Zdrojowego a kończy przy Czeszce i Słowaczce. I choć ma zaledwie trochę ponad 1 kilometr, to stanowi niezwykle ciekawą propozycję na spacer z dziećmi. Na trasie rozmieszczono 12 tablic informacyjnych opowiadających o walorach naszych terenów. Znajdziemy na nich informacje o izerskiej faunie i florze, zabytkach i ciekawostkach z regionu. Jednak to nie tablice przyciągną młodego człowieka, a interaktywne atrakcje przygotowane przy każdym stanowisku.

Dzieci poznają m.in. budowę domu przysłupowego, mogąc własnoręcznie sprawdzić, czy cały ruszał się, gdy pracował warsztat tkacki. Mogą puszczać patyczki na makiecie skoczni narciarskiej i toru bobslejowego, przejść z zamkniętymi oczami labirynt, by zrozumieć zasadę echolokacji.

Przyznam, że choć znam swój region, to z ciekawością wędrowałam ścieżką edukacyjną, czytając informacje i ciekawostki, czasem uzupełniając swoją wiedzę, a czasem komentując i dodając coś od siebie słuchającym mnie towarzyszkom: Gui i Sarze. Każda z nas zainteresowała się czymś innym. Mnie ciekawił Martwy las, gdyż klęska ekologiczna w Górach Izerskich jest stale obecna w moich wspomnieniach, Gui zainteresowała się nocnym życiem lasu, próbując przejść labirynt pohukując niczym sowa, a Sara dowiedziała się jak sikają nietoperze.

Mała M. miała ogromną frajdę z puszczania kamyków na skoczni narciarskiej i torze bobslejowym, a hukanie w labiryncie zajęło jej mnóstwo czasu.

Owszem nie wszystkie rozwiązania tej trasy edukacyjnej nam się podobały, na przykład makieta ciemnego nieba pozostawia sporo do życzenia, a do domu przysłupowego chciałoby się wejść, nie mniej przejście ścieżką dydaktyczną okazało się sporą frajdą dla całej naszej czwórki. Nasza półtoraroczna Mała M. może nie wykorzystała całego potencjału ścieżki, ale już trzy-czterolatek będzie się świetnie bawił, wykonując zadania na poszczególnych stanowiskach i słuchając ciekawostek czytanych przez osobę dorosłą. 

Najkrótsza trasa z dolnej stacji kolejki gondolowej do Domu Zdrojowego

Gdy wysiadłyśmy z wagonika kolejki, Mała M. uparła się, że pójdzie samodzielnie. Należało więc znaleźć najbezpieczniejszą trasę do Domu Zdrojowego, powyżej którego zaparkowałam samochód.

Moją uwagę przykuły oznaczenia czarnego szlaku i to nim postanowiłyśmy iść. Początkowo biegnie on wąskimi uliczkami najwyższej położonej dzielnicy Świeradowa, po czym prowadzi w zagajnik. Dalej biegnie mostkiem nad niewielkim potokiem, by wyjść na ulicy Asnyka. Stąd już tylko kilka kroków do kościoła. Dzięki szlakowi uniknęłyśmy tłoku w centrum miasteczka, nie musiałyśmy ograniczać swobody Małej M., która z ogromną radością dreptała ścieżką, zaglądała do strumyka i obserwowała przyrodę.

W czasie tego powrotu z długiej wycieczki (bo na Stóg Izerski się drapałyśmy ale o tym w innym wpisie), uznałyśmy, że koniecznie trzeba przejść pozostałe części tego niezwykle ciekawie poprowadzonego szlaku.