Którędy na Rysianki?

 Piękna wrześniowa pogoda sprawia, że ciągnie mnie w trasę. Codziennie myślę, jak zaplanować dzień, by choć kilka godzin spędzić na rowerze. Tym razem wybrałam się w poszukiwaniu skał na zboczach mojej ukochanej Kamienicy. Wycieczka o tyle ambitna, że oprócz znaczka na mapie i kilku artykułów w Internecie, niewiele o nich wiadomo. Kiedyś pewnie tam byłam, bo nazwę kojarzę z dzieciństwa, gdy wędrowałam po Górach Izerskich z tatą. Ale to było dawno. Jeszcze przed katastrofą ekologiczną.

Rysianki, mały znaczek na mapie

Rysianki to zgodnie z mapą grupa skalna na zachodnim stoku Kamienicy. Gdzieś pomiędzy niebieskim szlakiem a asfaltem poniżej szczytu. Opis trasy można znaleźć na blogu Dzikie Sudety, jednak od tego czasu kilkakrotnie zmienił się przebieg szlaków w okolicach Kamienicy, więc można się jedynie domyślać, jak szedł autor artykułu.

Rozważałam różne warianty trasy, dokładnie studiując mapę oraz google maps. Nie miałam jednak pewności, czy moje założenia są słuszne. Wymyśliłam, że do niebieskiego szlaku dojadę rowerem, żeby nie tracić czasu na piesze dojście, a potem się zobaczy, która ścieżka będzie lepsza. No i wsiadłam na rower.

Poszukiwanie Rysianek na zboczach Kamienicy

Zgodnie z moim założeniem pojechałam najpierw na Pięć Dróg, potem niebieskim szlakiem przez Płokowy Mostek w kierunku Rozdroża Izerskiego. Jadąc szlakiem, cały wypatrywałam dobrze odcinającej się ścieżki w górę, bo tak wyglądała ona na mapie. Wreszcie przy słupku oznaczonym nr 177  stwierdziłam, że to będzie ta ścieżka. Zsiadłam z roweru i zaczęłam go pchać pod górkę. (założyłam, jak się potem okazało błędnie, że uda mi się przejść z rowerem całą ścieżkę i wyjść na asfalcie poniżej Kamienicy. O ja naiwna!) Jakiś kilometr wyżej na mojej trasie pojawiło się gołoborze i bloki skalne uniemożliwiające dalsze wciąganie roweru. 

Zostawiłam go więc na starym poniemieckim dukcie i ruszyłam dalej pod górę. Pokonałam piarżysko i idąc dalej ścieżką dotarłam do asfaltu. Jednego byłam więc pewna: wybrałam dobrą ścieżkę. Niestety nigdzie nie dojrzałam skał! Przekonałam się też, że gdybym chciała ruszyć od asfaltu w dół (bo taką wersję też zakładałam), to nie wypatrzyłabym ścieżki. Teraz już wiem, że trzeba zejść z asfaltu naprzeciw słupka o nr 156/162. Bogatsza o tę wiedzę ruszyłam z powrotem cały czas wypatrując skał. Natrafiłam na poniemiecki dukt idący powyżej gołoborza i przeszłam nim kilkadziesiąt metrów, licząc, ze może ta ścieżka prowadzi do skał (założyłam, że dawni gospodarze poprowadzili szlak do samej atrakcji. Niestety nagle usłyszałam wzburzony ryk, usłyszałam rumor, a do moich nozdrzy wdarł się intensywny samczy, zwierzęcy zapach. Nie ryzykowałam spotkania z jeleniem buchającym hormonami i zawróciłam. 

W końcu pomyślałam, że może owo piarżysko to są Rysianki, ale nie zgadzało się to ze zdjęciami ze wspomnianego wyżej bloga. Postanowiłam jednak odpocząć, bo targanie roweru pod górkę i wędrówka po skałach trochę mnie zmęczyła. Wypiłam kawę, zjadłam swoje batoniki i trochę zawiedziona ruszyłam niemieckim duktem poniżej gołoborza.

Odkrycie na szlaku

Ścieżka zarośnięta była jagodziskami, ale dobrze widoczna. Przypominała mi podobną, wijacą się poniżej Jelenich Skał. Jakież było moje zdumienie, gdy kilkaset metrów dalej trafiłam na ogromne bloki skalne, rozrzucone na sporym obszarze! Czasu miałam już niewiele, ale i tak porzuciłam rower i zaczęłam się wspinać. Tym razem chyba trafiłam na Rysianki! Nie jest to skała podobna do Skałęk Zakochanych, czy Białego Kamienia. To raczej ogromne zwalisko głazów podobne do tego poniżej Jelenich Skał. Bloki Skalne są sporych rozmiarów i układają się w niesamowite kształty. Aby je dobrze obejrzeć, potrzeba kilku godzin, których ja nie miałam. Zatem na pewno tu wrócę.

Widoki z góry zapierają dech w piersiach!

Którędy na Rysianki?

Jeśli chcecie podążyć moim śladem i znaleźć Rysianki w masywie Kamienicy można zrobić to dwojako:

-z niebieskiego szlaku (czyli Średniej Drogi, bo przecież nie wiadomo, kiedy znów coś w szlakach namodzą) zejść przy słupku z nr 177, iść pod górę, aż dojdzie się do starego duktu poniżej gołoborza, skręcić w lewo i nim przejść do Rysianek.

-z asfaltu poniżej Kamienicy zejść przy słupku nr 156/162. Pokonać gołoborze, by dojść do niemieckiej ścieżki, skręcić w prawo i dotrzeć do Rysianek.

Powrót do domu

Dukt wiedzie dalej i w teorii dochodzi do asfaltowej drogi na Cztery Drogi. Ale to tylko teoria. Ja władowałam się najpierw w powalone drzewa, a potem prawie utonęłam w błocie, jakie powstało po przejechaniu drogą ciężkiego sprzętu do zwózki drewna. Przyznam, że poprzednim razem taki hardcor przeżyłam pchając rower na R10 za Klukami w czasie wyprawy szlakiem latarni morskich z Gui. Podrapana, ubłocona, z mokrymi butami i rowerem upaćkanym po ośki, ucieszyłam się na widok asfaltu. Teraz pozostało już wrócić do domu tak, jak przyjechałam, czyli do Płokowego Mostku, na Pięć Dróg i w dół aż do Gierczyna.

To była fascynująca przygoda, którą na pewno powtórzę, bo muszę bliżej zapoznać się ze skałkami o mylącej nazwie Rysianki (po niemiecku były to Katzensteine czyli Kocie Skały)