Mała M. na Jelenich Skałach w Górach Izerskich

-Mamo, ale ja bym chciała na skały!.- taki plan na ostatni dzień pobytu w Domku pod Orzechem wymyśliła Gui. Gui sobie zażyczyła, a ty matka kombinuj, gdzie skałki będą blisko, bo to miał być lajcik, z możliwością podjechania wózkiem i do tego, żeby za długo nie jechać samochodem. A... i nie mają to być Skałki Zakochanych, bo tam byłyśmy całkiem niedawno. Miałam kilka typów, ale wyszło na to, że najlepsze są proste rozwiązania. Najbliższe atrakcyjne skały to Jelenie Skały na Tłoczynie! I to tam zabrałam dziewczyny.

Radoszków- Jelenie Skały

Zazwyczaj na Tłoczynę wchodzę, idąc z Domku pod Orzechem albo na przełaj do Radoszkowa (Opis zimowego wejścia na Jelenie Skały) i dalej, też na przełaj na skałki, albo od strony polanki po Byczej Chacie (zimowa wycieczka na Tłoczynę). Tym razem jednak żadna z tych tras nie wchodziła w rachubę, bo przecież miałyśmy wózek i Małą M. Z tego też powodu zapakowałyśmy się do auta i podjechałyśmy do Przecznicy. Samochód został na skraj u drogi przy szlabanie. Najpierw szłyśmy lasem, po drodze obserwując ciężką pracę konia przy zwózce drewna. Wykorzystanie zwierząt pociągowych w górach nie jest niczym nadzwyczajnym, często obserwuję te potężne, mocno zbudowane konie, ciągnące grube pnie.

Dalej poszłyśmy malowniczą szutrówką, żółtym szlakiem wprost na Dwa mostki, już w tym miejscu okazało się, że poranny chłód ulotnił się, robiąc miejsce cudownie ciepłej pogodzie, a my musiałyśmy zdjąć nadmiar ubrań! Przekroczyłyśmy Mrożynkę i ze śpiącą Małą M. ruszyłyśmy drogą wiodącą przez wysoki las i łączącą Przecznicę z Rozdrożem Izerskim. W miejscu, gdzie droga jest poszerzona w celu składowania tam drewna należy wypatrzeć drogowskaz na Jelenie Skały. My w tym miejscu zrobiłyśmy dłuższy postój, gdyż Mała M. nadal spała, a tu musiałyśmy zostawić wózek, gdyż ledwo widoczna ścieżka prowadzi stromo w górę i nie nadaje się dla wózków (nawet terenowych). Gdy Mała M. otworzyła oczy, ruszyłyśmy dalej. Najpierw wnuczka szła na własnych nóżkach, a potem Gui wpakowała ją do nosidła. Wejście na Jelenie Skały zajmuje tylko kilka minut, ale z dodatkowym bagażem jest to forsowny marsz. Na skałkach przejęłam Małą M., by Gui i Sara mogły dokładnie obejrzeć miejsce, powspinać się tu i ówdzie, popodziwiać okolicę.

Jelenie Skały w Górach Izerskich

Przed wojną Tłoczyna była częstym miejscem wycieczkowym, o czym świadczą stare mapy oraz fakt, że w położonej u podnóża Przecznicy znajdowały się liczne miejsca noclegowe i... sklep z wyposażeniem turystycznym! Na samych skałach zamontowane były barierki i wykute schodki, by łatwiej wejść na znajdujące się na szczycie miejsce widokowe. Dziś po tych elementach pozostały marne resztki, a na malownicze skałki wchodzą nieliczni. Najczęściej też zatrzymują się przy pierwszej formacji skalnej, nie zauważając drugiej, nieco mniejszej i położonej niżej (przyznam, ze i ja dopiero niedawno wypatrzyłam ją podchodząc na skałki zimową porą na przełaj od doliny Mrożynki.

Gdy dziewczyny oddawały się wspinaczce, Mała M. spacerowała u podnóża, zbierając jagódki i obserwując owady.

A potem zeszłyśmy do szutrówki.

Kąpiel w Mrożynce

Mała M. nie miała ochoty na jazdę wózkiem. Wolała pokonać trasę samodzielnie. Tym bardziej, że wokół tyle się działo! Kwiaty, owoce, brzęczące trzmiele i fruwające wielobarwne motylki skutecznie odwracały jej uwagę od zmęczonych nóżek. Tak dotarłyśmy do doliny Mrożynki. Tam, poniżej pierwszego z dwóch mostków mam ulubione miejsce odpoczynku. Schodzę tam o każdej porze roku, by zamoczyć nogi i pobrodzić w lodowatej wodzie.

 

Tym razem namówiłam Gui, by mi towarzyszyła, a że pogoda nam dopisała bardziej niż zapowiadało się od rana, więc Mała M. też skorzystała z możliwości taplania się w strumieniu. Taka kąpiel, nawet jeśli tylko moczymy nogi świetnie hartuje i pobudza krążenie krwi.

Do domu wróciłyśmy w doskonałych humorach, zwłaszcza, że tego dnia pogoda naprawdę nas zaskoczyła!