Moja pierwsza Tilda DIY

 

Do szycia maskotek podchodziłam już wielokrotnie. Pierwsze tworzyłam jeszcze jako nastolatka. Potem moje dzieci bawiły się kilkoma zrobionymi przeze mnie drobiazgami, uczyłam szycia prostych maskotek moich uczniów na lekcjach plastyki. Zawsze były to dosyć proste wykroje, rybki, kotki, wyjątkiem był dinozaur uszyty synowi. Uszycie lalki wydawało mi się jednak zawsze dosyć skomplikowane i jakoś unikałam tego tematu. Aż do urodzin mojej młodszej wnuczki.

Lalki rękodzielnicze

Wśród ręcznie szytych lalek można wyróżnić kilka typów. Najprostsze w wykonaniu są lalki typu Tilda. Charakteryzują się nieproporcjonalnie długimi kończynami i wydłużoną główką. Pierwsza Tilda powstała w 1999 r. w Norwegii i szybko podbiła serca dzieci i dorosłych, stając się nie tylko zabawką, ale także elementem wystroju wnętrz.

Trudniejsza do uszycia jest lalka waldorfska, wyróżnia się zastosowaniem naturalnych materiałów i dziecięcymi proporcjami. Jej powstanie związane jest z tzw. szkołą waldorfską, której zasady spisane zostały w 1919 r. a obecnie przeżywa swój renesans.

Mistrzostwem jest tworzenie lalek artystycznych, które często mylone są z poprzednimi. Są jednak od nich dużo bardziej szczegółowe, każda lalka posiada zindywidualizowane rysy twarzy i strój uszyty z ogromną pieczołowitością.

Jak uszyć Tildę?

Gdy podjęłam decyzję o uszyciu lalki, wiedziałam, że będzie to Tilda gdyż oceniłam, że moje umiejętności wystarczą akurat na wykonanie takiej zabawki, a przy tym przyznaję, że Tildy spodobały mi się od momentu, gdy je pierwszy raz zobaczyłam. Nim zabrałam się do pracy, przejrzałam kilkadziesiąt ilustracji na Pintereście, czego efekty widać na mojej tablicy, sprawdziłam jak uszyć Tildę, a następnie wybrałam wykrój, który mi odpowiadał i wydrukowałam go na kartce A3, stąd moja Tilda mieści się właśnie na takim formacie. Kolejnym etapem było wycięcie elementów wykroju i przyłożenie ich na tkaninie, którą wybrałam na lalkę. Potem wystarczyło odrysować odpowiednią ilość części i wyciąć.

 Na przedniej części główki wyszyłam oczy, nosek i usta. Potem mogłam zabrać się do szycia maszynowego. Najpierw zszyłam ręce i nogi lalki, potem część korpusu z głową. Przy czym na czubku głowy wszyła kilka kawałków włóczki, z której powstała grzywka.

Wypchanie rączek i nóżek watą stanowiło pewien problem, gdyż trzeba mocno upchnąć watę w wąskich kanałach kończyn. Podobnie było z główką. Nim zaczęłam upychać watę do korpusu, wszyłam ręce Tildy. Po napełnieniu watą korpusu sfastrygowałam jego dół 2 cm nad krawędzią. W ten sposób powstała przestrzeń bez waty, dzięki czemu Tilda może siedzieć. Pozostało tylko wszyć nogi, ci nie było najłatwiejsze, ale udało się! Z jasnopomarańczowej włóczki zrobiłam warkocze i przyszyłam ręcznie do główki. Ciało Tildy było gotowe!

Ubrania dla lalki

Miałam spory dylemat, jak ubrać moją pierwszą Tildę. Nie ukrywam, ze marzyła mi się koronkowa, skomplikowana suknia. Szybko jednak z niej zrezygnowałam, bo przecież lalkę szyłam dla rocznej wnuczki! Przygotowałam więc czerwone spodnie, szarą bluzkę z czerwonymi mankietami i czerwoną kamizelkę. Do tego Tilda otrzymała czapkę zrobioną na szydełku i buciki. Na sukienkę przyjdzie czas później, gdy Marcelinka będzie się już bawić w przebieranki.

Tilda less waste- materiały

O swojej lalce mogę śmiało powiedzieć, że w całości powstała z materiałów z odzysku. Korpus uszyłam z resztek pozostałych po szyciu huśtawki brazylijskiej. Wypełnienie stanowiło wnętrze podartej PRL-owskiej kołdry dokładnie wyprane i wysuszone. Ubranka także zostały uszyte ze skrawków, których u mnie nie brakuje.

Podoba Wam się lalka Tilda? Sprawdźcie, co jeszcze uszyłam:

Kostka sensoryczna

słowiańska suknia

huśtawka brazylijska

tipi dziecięce