Sępia Góra , Kamień Zofii i Skałki Zakochanych, czyli to, co mamy najlepszego w okolicy

 

Listopadowa aura sprawiła nam niesamowita niespodziankę. Chyba nikt, kto zaplanował weekend w górach, nie spodziewał się, że zamiast grubych swetrów i rękawic będzie potrzebował stroju do plażowania. Pogoda na wycieczkę w góry wprost wymarzona!

Weekendowe plany wycieczkowe

W tygodniu kręciliśmy się w obejściu, porządkując ogród, grabiąc liście i przygotowując drewno na zimę. Nie zabrakło też czasu na sąsiedzką herbatkę i spacerek, ale czułam jak mnie nosi, jak marzy mi się wyjście wyżej, by poczuć góry i przyjemne zmęczenie. Założyłam, że to niedzielę poświecę na niespieszne szwendanie, ale nie miałam sprecyzowanych planów i wtedy...

...w piątkowy wieczór na Instagramie dostałam wiadomość z zapytaniem o niedługą, bo czterogodzinną izerską trasę „w moich klimatach”. Od razu podałam kilka propozycji, a potem całkiem spontanicznie zaproponowałam wspólne wędrowanie i tak w sobotę wyruszyłam na szlak z sympatycznym małżeństwem.

Pomysł na wycieczkę po Grzbiecie Kamienickim

Dankę, autorkę bloga JaWagabunda znałam tylko wirtualnie, obserwując jej profil na Instagramie. Teraz miałam możliwość spędzić z nią kilka godzin i pokazać Góry Izerskie takimi, jak ja je lubię. Z tego też powodu zaproponowałam albo Kamienicę albo Sępią Górę. Ze względu na zwyczajowe głębokie błoto na Tytoniowej Ścieżce zrezygnowałam z wycieczki na najwyższy szczyt Grzbietu Kamienickiego ( co się odwlecze to nie uciecze, będzie pretekst, by spotkać się ponownie) i ruszyliśmy w kierunku Sępiej Góry.

Okolice Sępiej Góry

Przed jedenastą ruszyliśmy sprzed Domku pod Orzechem i podeszliśmy pod Leśny Kurort. Tu moi goście pierwszy raz wyrazili zachwyt, patrząc na niesamowitą panoramę Pogórza Izerskiego (jeszcze nie wiedzieli, że w zanadrzu mam kilka takich miejsc) Zamiast zwyczajowo iść asfaltem, a potem żwirową drogą do górnego asfaltu, skierowaliśmy się do lasu, gdzie postanowiłam pokazać Dance i jej mężowi Tłoczynę i wyjaśnić, czemu dzień wcześniej nie udało im się z Jelenich Skał dotrzeć bezpośrednio do Źródła św. Wolfganga. Potem leśną ścieżyną podążyliśmy w stronę głównej drogi, ale tak, by zobaczyć pozostałości po jednej z wielu gierczyńskich sztolni. Motyw dawnego górnictwa rud cyny i kobaltu towarzyszył nam na zmianę z wojenną historią Gierczyna i okolic. Po dotarciu na górny asfalt ruszyliśmy w kierunku Pięciu Dróg i dalej niebieskim szlakiem ku Sępiej Górze. Tu też spotkaliśmy pierwszych turystów. Na skraju sosnowej szkółki leśnej zeszliśmy jednak na chwilę ze szlaku, by z wiatrołomu na Wysokiej podziwiać panoramę Gierczyna. 

To jedno z tych miejsc, które ukryte przed ludźmi powala swoim urokiem. Patrzyłam na moich współtowarzyszy i cieszyłam się, widząc ich nieukrywany zachwyt nad urodą miejsca. Wróciliśmy na szlak akurat w momencie, gdy pojawiły się na nim moje koleżanki ze swoimi psiakami. Zamieniliśmy kilka słów i obie grupy poszły w swoją stronę.

I znów szliśmy szlakiem, snując opowieści o górach i górskich przygodach. Na rozstaju dróg, tam gdzie łączą się szlaki, my zaczęliśmy szukać nieoznakowanej ścieżki w lewo, która zgodnie z mapą powinna nas zaprowadzić do skał czekających cierpliwie, aż je odwiedzę. Ścieżka była nad wyraz szeroka i wygodna (nawet naszym wózkiem turystycznym byśmy z Gui przejechały) i poprowadziła nas bezpośrednio do Kamienia hrabianki Zofii, zwanego czasem Sępikiem.

 Ta niewielka wychodnia skalna w dawnych czasach posiadała wygodną platformę widokowa z barierkami. Teraz jest miejscem opuszczonym i rzadko odwiedzanym, co cieszy takich włóczykijów jak ja, bo można tu przyjść mając pewność, że będzie się samemu ze swoimi myślami i zachwytem. Dziś jednak dreszczyk emocji związany z poszukiwaniami i radość z odnalezienia dzieliłam z moimi towarzyszami. Po obowiązkowej sesji zdjęciowej całkowitym bezdrożem dotarliśmy na szczyt Sępiej Góry.

Tu zaplanowaliśmy przerwę na posiłek. Rozłożyliśmy się na podmurówce starej wiaty i pobiesiadowaliśmy, czekając aż zwolni się miejsce na obleganej przez turystów skale. Bo przecież wejście na szczyt Sępiej Góry bez fotki na Białym Kamieniu można uważać za nieważne ;)

Turystów było sporo, widać, wielu ludzi wpadło na pomysł, by wykorzystać ostatnie dni względnej wolności pandemicznej na wypad w góry.

Kilka fotek na skałach, rzut oka na budowaną właśnie ścieżkę w chmurach w Świeradowie Zdroju i można wracać. Jeśli jednak komuś wydawało się, że to koniec atrakcji, to był w błędzie.

Tajemnice Zamkowej Góry

Powrót zaplanowałam przez Kotlinę, co oznacza, że poztanowiłam opowiedzieć o Tajemnicach Zamkowej Góry Moi goście najpierw weszli do ukrytej wśród drzew dawnej kopalni odkrywkowej, a następnie wysłuchali smutnej historii Kesselschlossbaude i spenetrowali ruiny, denerwując się tonami wywożonych tu śmieci. Wisienką na torcie były oczywiście Skałki Zakochanych. Na koniec została jeszcze jedna atrakcja Zamkowej Góry, a mianowicie stary wiatrak, który urzekł Dankę. Dopiero po jego obejrzeniu zeszliśmy do wsi, by wdrapać się na Kufel i w zapadającym powoli zmroku spojrzeć na Pogórze Izerskie stojąc przy Centralnym Słupie Granicznym Izerbejdżanu.

PS. 1 Tak wiem. Zdjęć mało. Bardzo mało, skandalicznie wprost mało. Przepraszam. Bardziej niż fotografowaniem miejsc, które doskonale znam zajęta byłam pokazaniem moim gościom tego, co jest kwintesencją moich gór.

PS. 2 Jeśli czujecie niedosyt, to zajrzyjcie na blog Danki Ja Wagabunda, tam na pewno pojawi się relacja ze zdjęciami.

PS. 3 Podobną trasę ( w odwrotnym kierunku) prawie rok temu zrobił Krzysztof Gdula. Też znajdziecie tam sporo zdjęć.