Grudzień w rytmie slow

Stojąc o poranku na skraju lasu i obserwując wschód słońca, cieszę się, że mieszkam na takim odludziu w moim Domku pod Orzechem i żyję tak, jak chcę. W rytmie slow żyje się zdecydowanie lepiej i spokojniej. A w obecnej sytuacji, gdy w mieście czuje się narastający strach, irytację i zwykłe zmęczenie przedłużającymi się zakazami, tu prawie nic się nie zmienia. Słońce codziennie wstaje i codziennie zachodzi, a grudniowe dni są krótkie, ale piękne i intensywne.

Grudniowe spacery po lesie i łące

Po kilku dniach ze śniegiem na przełomie listopada i grudnia pogoda ustaliła się na przyjemnym jesiennym poziomie. Owszem kilka niesamowitych wichur powaliło drzewa w lesie, jednak i tak większość dni pozwało na spacery po okolicy. Wśród wielu grudniowych aktywności na świeżym powietrzu dla mnie oczywiście najważniejsze jest regularne morsowanie, gdyż pozwala na utrzymanie wysokiej odporności. 

Równie ważne, tym razem dla zdrowia psychicznego są spotkania sąsiedzkie, bo choć kocham samotność, to co jakiś czas i ja potrzebuję zamienić kilka słów z żywym człowiekiem (nie na messengerze lub przez telefon), innym niż prywatny Ślubny. Pchając wózek z Jasiem (ja) oraz z Inką (sąsiadka) prowadzimy długie rozmowy, zachwycając się codziennymi przecież widokami i tym naszym spokojnym wiejskim życiem, które dla mnie jest największym szczęściem.

Kufel, miejsce spotkań

-chodź na piknik na Kuflu to jedno z ulubionych naszych haseł. Oznacza tyle, że każda z nas zabiera swój termos z kawą lub herbatą, pakuje smakołyki i idziemy na górkę. Tu rozkładamy koce, siadamy i oczywiście rozmawiamy, czytamy Jasiowi lub po prostu milczymy, patrząc na Góry Izerskie lub Pogórze. To taki nasz sposób na sąsiedzkie spotkania.

A wiecie, co jest na tej naszej górce najlepsze? To że z jednej strony można pod szczytem usiąść na słońcu( to jedno z niewielu miejsc, gdzie w grudniu w ogóle dociera słońce!) a z drugiej w głębokim cieniu można znaleźć prywatna łachę śniegu, wystarczającą, by Jaś czuł się szczęśliwy.

Przedświąteczny czas w rytmie slow

Skłamałabym pisząc, że tylko spaceruję, wszak niedługo święta, ale i do nich przygotowuję się powoli. Nalepiłam mnóstwo pierogów, zrobiłam stroiki, umyłam resztę okien i uszczelniłam je. Codziennie robię kilka jedną dwie typowo przedświąteczne czynności, wśród których jest oczywiście i Literacki kalendarz adwentowy dla dzieci.

Świąteczne lektury 

Prace rozplanowałam tak, by mieć też czas na czytanie. Nie jest to jakaś ambitna lektura, bo te zostawiłam sobie na czas świąteczny. Skorzystałam z oferty opowiadań świątecznych zebranych w dwóch książkach: jednej obyczajowej, drugiej z opowiadaniami nieco pikantniejszymi.

„Niegrzeczne święta”, bo o nich mowa to 10 opowiadań z wątkiem erotycznym. Taka lekka lektura po pracowitym dniu.

Znacznie bardziej podobają mi się „Wigilijne opowieści” wydane przez WAB. Znajdziemy tu 12 całkiem zgrabnych opowiadań w różnych gatunkach: mamy kryminałki, opowiadania fantasy i typowe obyczajówki. Do każdego opowiadania dołączony jest przepis na świąteczną potrawę.

I tak powolutku, dawkując sobie świąteczny nastrój i aromaty zbliżamy się do najważniejszych dni w roku.