Jak się żyje zimą w górach?

 

-Jak panie tu żyją w takich warunkach? - takie pytanie postawił tęgawy kierowca wypasionego jeepa mnie i sąsiadce, gdy w pewien wieczór wybrałyśmy się na spacer po górce. To pytanie uświadomiło mi, że to, co dla nas jest normą, dla wielu zda się warunkami ekstremalnymi. Zatem opowiem wam o tym, jak zimą żyje się w górach.

Domek w Karkonoszach

Kojarzycie słuchowisko „Domek w Karkonoszach”? U nas jest zabawniej i mniej wulgarnie.

Po pierwsze: pług pojawia się raz na dobę, ok szóstej rano lub wcale.

Po drugie: dawno przestałam przekopywać się przez wysokie bandy tworzone przez tenże pług.

Po trzecie: mimo, że pług czasem jeździ, to bez napędu 4*4 nie ma szansy, by się po drodze poruszać.

Po czwarte: Domek pod Orzechem stoi na tyle daleko od drogi, że nasze auto i tak zimuje na parkingu sąsiadów.

Po piąte: żyjemy sobie spokojnie i staramy się nie używać wulgaryzmów.

Po szóste: nasz Domek pod Orzechem nie stoi w Karkonoszach , tylko w Górach Izerskich.

Zima jak z dziecięcych wspomnień

Przez ostatnie lata zima nas rozpieszczała. Śnieg leżał raptem tydzień, po czym zima odchodziła hen do morza albo przyczajała się nieco i atakowała w Wielkanoc. Tym razem śnieg spadł w Boże Narodzenie i... leży. Po Sylwestrze było trochę odwilży i wydawało się, że ulepiony w święta Olaf nie przetrwa. 

A potem zaczęło sypać śniegiem, który padał, padał, padał... przez dwa tygodnie codziennie. Teraz mamy zimę niczym ze snu lub dziecięcych marzeń. Do tej z moich wspomnień sprzed 45 lat jeszcze trochę brakuje. Wtedy śnieg zasypał płoty, a bandy na drodze miały ponad 1,5 m. Przed domem wiatr usypał kilkumetrowe zaspy. Taką zimę pamiętam...

Póki co pogoda ustabilizowała się. Przestało wiać, śniegu jest mnóstwo, a mrozy zwiastują ładną pogodę, idealną do uprawiania zimowych aktywności.

Jak się żyje zimą w górach?

Na tak postawione pytanie, jednogłośnie odpowiedziałyśmy: normalnie. Na czym jednak polega ta nasza normalność? Z jednej strony niewiele się zmienia w naszym życiu. Codzienne obowiązki są przecież podobne. Tylko czasem, by nakarmić kury i kozy muszę najpierw odkopać sobie drzwi do koziarni i kurnika (czasem tonę po kolana w świeżym puchu). Z kolei sąsiadka zamieniła wózek na sanki.

Zamiast wyjazdów rowerem, zakładam biegówki i robię okrążenia wokół domu. Nieco inaczej wyglądają jedynie zakupy. O ile od wiosny do jesieni do miasta jeżdżę samodzielnie, o tyle teraz zimą za kierownicę siada Ślubny, a zakupy robi się wówczas, gdy lodówka świeci pustkami. Przed ostatnim atakiem zimy zrobiłam jednak tak duże zapasy, że jeszcze przez dwa tygodnie mamy co jeść.

Najważniejsza jednak jest teraz sąsiedzka współpraca. Wiem, że nawet jeśli czegoś mi zabraknie, to mogę liczyć na sąsiadów, którzy akurat jadą do miasta i odwrotnie, każdy z sąsiadów może liczyć na nas. Nasz samochód stoi na cudzym parkingu, ale my, a raczej Ślubny nie odmawia pomocy przy wyciąganiu innych z zasp, dowożeniu zakupów ze wsi. Zawsze też można od nas pożyczyć czegoś z naszych zapasów, skorzystać z rady, dobrego słowa i ziół.

Mój zimowy dzień na izerskiej wsi

Zimą wstaję między szóstą a siódmą. Karmię koty i psa. Przygotowuję sobie kawę . Przez godzinę przeglądam Internet, wrzucam posty na bloga i fb, jestem aktywna na Instagramie. Przed ósmą wychodzę do kóz i kur, odśnieżam ścieżkę, a potem sprawdzam panele fotowoltaiczne i je odśnieżam, (o panelach możecie przeczytać w poście sprzed kilku dni) , jeśli trzeba. Potem jeszcze wchodzę na Kufel lub biegam boso po śniegu.

A potem wstaje Ślubny. Druga kawa i zajęcia, które na dany dzień zaplanowałam: pranie, szycie, czytanie, pisanie, sprzątanie lub wyjście na długi spacer lub na narty . Czasem trzeba zejść do wsi, by odebrać paczkę od kuriera, który nie podjedzie do góry w takich warunkach. Potem jemy obiad, a po piętnastej wychodzę, aby nakarmić i zamknąć kozy i kury. Popołudnie spędzam na czytaniu, pisaniu, korespondencji ze znajomymi i rozmowach z bliskimi.

Zima tu jest naprawdę piękna, a dzięki ekstremalnym warunków poznajemy, jak ważni są dobrzy i oddani sąsiedzi.

Edit: jeszcze filmik :