"Nie mogę trzymam dziecko. Rodzicielstwo bez instrukcji obsługi"- recenzja

 

Kiedyś, w innej epoce, tak dawno, że prawie trudno w to uwierzyć, a jednocześnie tak, jakby to było wczoraj, byłam... młodym rodzicem. Pewnie niejedna z moich czytelniczek właśnie się teraz zaśmiała pod nosem i przypomniała te odległe czasy, bo wiem, że część z Was to przecież moi rówieśnicy. Zatem byliśmy kiedyś piękni, młodzi i …

Młodym rodzicem być...

No właśnie i zupełnie zagubieni w całkiem nowym i nieznanym dla siebie świecie rodzicielstwa. Poradników dla rodziców było jak na lekarstwo, czasopisma raczkowały. Jedynym źródłem wiedzy okazywały się matki, teściowe, ciocie, babcie, koleżanki. I oczywiście każda owych matek mówiła coś innego. Pamiętacie ten czas?

Ja miałam jeszcze trudniej, bo młodą matką zostałam z dala od własnej rodziny, a najbliższą mi kobietą była teściowa. Jej rady często okazywały się zbawienne, jednak pozostawały w sprzeczności z współczesną wiedzą medyczną i tym, co w w nielicznych publikacjach wyczytałam. A ja chciałam być nowoczesną matką. Miałam więc swoje wzloty i upadki, popełniałam błędy, które widzę dopiero po wielu latach, ale dzieci wychowałam. I jakoś przeżyły moje eksperymenty wychowawcze, a nawet zdają się nie narzekać zbyt często.

Ale nie o tym miało dzisiaj być tylko o pewnej książce.

Ksenia Potępa i jej podejście do rodzicielstwa

Gdy otrzymałam propozycję recenzji książki „Nie mogę, trzymam dziecko” trochę się zdziwiłam, bo przecież jak już ustaliliśmy młoda matką nie jestem. Byłam jednak ciekawa jak do rodzicielstwa podchodzą współcześni dwudziesto- trzydziestolatkowie na innym przykładzie niż Gui z Maciejem i Agata z Piotrem, więc zgodziłam się książkę zrecenzować.

To była świetna decyzja! Czytając kolejne rozdziały ubawiłam się po pachy, bo przecież każdą praktycznie sytuację znam z własnego doświadczenia, a pisarka i blogerka Ksenia Potępa ma bardzo lekkie pióro, zabarwione humorem i szczyptą sarkazmu oraz autoironii.

Książka okraszona jest nie tylko niezliczoną ilością anegdot, ale także zabawnymi ilustracjami autorstwa samej blogerki, co sprawia, że w trakcie lektury uśmiech nie schodzi z twarzy.

Owszem na moją ocenę książki nakładają się lata doświadczenia rodzicielskiego, więc odbieram ją inaczej niż młode mamy, jednak myślę, że niejedna odnajdzie w książce swoje odbicie, a te, które właśnie oczekują potomka dowiedzą się, że choć rodzicielstwo nie jest najprostsze, to warto podejść do niego z dystansem.