Przedwiośnie na łąkach i na talerzu

 

Ledwo słońce zaczęło przygrzewać, a spod łach zbitego śniegu zaczęły wyłaniać się zszarzałe resztki zeszłorocznych traw, poczułam, że muszę iść. Tak po prostu iść przed siebie i niczym jaszczurka wygrzać się na słońcu. Nie miałam zbyt wiele czasu, więc wybór padł na pobliskie łąki z cienką strużką strugi płynącej dnem naszej doliny.

Przedwiosenne pejzaże

W wielu miejscach leży jeszcze śnieg, więc trudno mówić, że przyroda budzi się do życia. A jednak wystarczy dobrze się przyjrzeć, by stwierdzić, że wiosna jest tuż tuż. Najlepiej widać to nad strugą. Woda błyszczy odbijając promienie słoneczne, pluszcze po kamieniach, a na mokradłach i rozlewiskach zaczynają się już zielenić pierwsze rośliny, o których opowiem za chwilę. Z perspektywy naszej strugi dolina wygląda inaczej niż gdy patrzy się z górki. Łatwiej wyobrazić sobie, że było to kiedyś miejsce gwarne i ludne i tylko chichot historii sprawił, że wieś opustoszała.

Znad strumienia ruszyłam w stronę drogi, która przecina łąki na zboczu Kufla. Tu także pojawiły się już pierwsze nieśmiałe młode pędy roślin, idealne na wiosenną surówkę. Drzewa są jeszcze całkiem nagie, ale i na nich widać już zmianę. 

Pączki rosną, na wierzbach pękają kotki, a brzozy, leszczyny i olszyny wypuściły swoje długie kwiatostany.

Dzikie nowalijki

Przy samym brzegu strugi zielenić się już zaczynają drobne listeczki śledziennicy, a w samej wodzie pysznią się dorodne liście rukwi wodnej. Obie rośliny są cudowną alternatywą dla sklepowych nowalijek. Śledziennica przypomina smakiem sałatę, natomiast rukiew to siostra rzeżuchy i rukoli.

Na łące wystarczy tylko się schylić, by dojrzeć delikatne jeszcze liście krwawnika, szczawiu, babki lancetowatej i przytuli, która o tej porze roku jest delikatna i miękka. 

Więcej o nowalijkach nieuprawnych znajdziecie tu: Nowalijki nieuprawne

Dzikie nowalijki na talerzu

Ze spaceru przyniosłam sporą garść ziela, więc sezon na "jemy chwasty" uważam za otwarty. Najwięcej było mojej ulubionej rukwi wodnej, którą uwielbiam zarówno na surowo jako dodatek do kanapek, jak i podduszoną z dodatkiem jajka, śmietanki i makaronu.

Tym razem nowalijki towarzyszyły kaszy jęczmiennej, tworząc wegetariańskie danie obiadowe.

Składniki :

garść dzikich nowalijek ze szczawiem i rukwią wodną

3 łyżki ugotowanej na sypko kaszy jęczmiennej

1 łyżka oleju lub masła

1 łyżka sera koziego (może być mozzarella)

Sól, pieprz, oregano.

Wykonanie:

tłuszcz rozgrzewamy na patelni, dodajemy kaszę i ser i przyprawy. Podgrzewamy aż się ser zacznie topić,cały czas mieszając. Nowalijki drobno siekamy. Kaszę wykładamy na talerz i obsypujemy zieleniną.

Łąki o zachodzie słońca

Tego dnia miałam jeszcze okazję po południu przejść się do wsi, by odebrać paczkę ze sklepu. Wracałam łąkami, łapiąc ostatnie promienie słońca i zachwycając się długimi cieniami rzucanymi przez drzewa, krzewy, a nawet zeschłe badyle. Czas zachodu i miejsce, gdzie słońce chowa się za górę wskazują, że wiosna jest coraz bliżej. Jeszcze niedawno o piętnastej karmiłam i zamykałam zwierzęta, teraz kozy pasą się do szesnastej, a kury dopiero po siedemnastej wchodzą do kurnika. Nawet one starają się łapać wszystkie słoneczne promienie.

Wiem, że zima jeszcze nie powiedziała ostatniego słowa, jednak póki co cieszę się tymi pierwszymi oznakami wiosny.