Kobieca wycieczka na Wysoką

 

Gdy na Pogórzu Izerskim nieśmiało zaczyna się wiosna, Góry Izerskie śpią jeszcze przykryte grubą pierzynką śniegu. O tym, że śniegu jest jeszcze sporo i to już niemal za domem, przekonałam się, gdy z Chudą spontanicznie wybrałyśmy się na herbatę z Górą. Zapraszam na wirtualną wycieczkę.

Na Blizborze bez zmian

Idziemy się przejść, zdecydowałyśmy w piątkowy poranek, gdy ostre słońce zaczęło przygrzewać przez okienne szyby, a kawa w filiżankach powoli się kończyła. Spakowałyśmy termosy z herbatą, domowe batoniki i pastyłę i ubrane na zimową wyprawę ruszyłyśmy na Blizbor Bo też w początkowo chciałyśmy tylko tę górę odwiedzić. Na szczycie znalazłyśmy się szybko, idąc po zwierzęcych ścieżkach. Herbata okazała się za gorąca, a Chuda westchnęła, że kiedyś z Blizbora był piękny widok, a teraz tylko choinki widać.

-jak chcesz widoki obejrzeć, to idziemy na Wysoką.- stwierdziłam.

-Gdzie?

-Tam. Wskazałam białą połać ledwo majaczącą ponad szczytami drzew.

No i ruszyłyśmy.

W Górach Izerskich śniegu po kolana

Szłyśmy oczywiście całkiem bez szlaku, wypatrując jelenich ścieżek, bo Idąc tym tropem wiedziałyśmy, jak głęboko wpadniemy. Wędrowanie bez ścieżki ma swój urok, gdyż nawet jeśli idzie się tym samym lasem, to za każdym razem trasa biegnie trochę inaczej. Inaczej wygląda tez o różnych porach roku. Na inne elementy przestrzeni zwraca się uwagę. Czasem na trasie spotyka się dziwne rzeczy. 

Dziś skupiłyśmy się przede wszystkim na samej wędrówce, Na tym, by nie zapadać się zbyt głęboko w śnieg i nie wpaść w bagno ukryte pod białą taflą. Ważne jest też towarzystwo, czym innym jest samotne wędrowanie, a czym innym pokonanie trasy z kimś, z kim rozmawia się przez całą drogę. Bo też z Chudą widzimy się na tyle rzadko, że te wspólnie spędzone godziny, są niezwykle cenne.

Prywatny punkt widokowy na Wysokiej

Rozmawiając dotarłyśmy do Modrzewiowej Drogi, przekroczyłyśmy asfalt i wspinałyśmy się dalej, kierując lekko w prawo, by trafić na wyręb na Wysokiej.

Z lasu wyszłyśmy idealnie na leśną uprawę sosny. Miałam nadzieję, ze wzdłuż ogrodzenia bezproblemowo dojdziemy na wyręb. Nim zdążyłam uprzedzić, że teren bywa nawet  latem podmokły, Chuda wpadła w ukryty pod śniegiem ciek, a woda przelała się jej przez but. Dobrze, że temperatura powietrza znacznie przekraczała 10 stopni powyżej zera i nawet woda w butach nie była bardzo uciążliwa. 

Gdy wreszcie stanęłyśmy na wyrębie i naszym oczom ukazała się panorama wsi i całego Pogórza Izerskiego Chuda westchnęła z zachwytu. Dzieje się tak z każdym, kto tu ze mną trafia. Miejsce jest specyficzne. Nie prowadzi do niego droga, zatem trafiają tu nieliczni.

Usiadłyśmy na leżącym pniu, jakby idealnie dopasowanym do naszych potrzeb, piłyśmy herbatę i podziwiały świat u naszych stóp. Wysoka, zwana na niektóych mapach Niedźwiednikiem (817 m. n.p.m) jak zwykle nie chciała nas wypuścić ze swych objęć. Siedziałyśmy w promieniach słońca, cieszyłyśmy się swoją obecnością i wcale nie chciało nam się wracać do domu. Ale przecież na dole zostało kilka spraw, jakiś obiad do przygotowania, nasiona do wysiania, zwierzęta do wykarmienia. Ociągając się niesamowicie, ruszyłyśmy w drogę powrotną.

Zasypany szlak z Rozdroża Izerskiego na Sępią Górę

Zapanowałam powrót niebieskim szlakiem, zakładając, że jest przetarty. Trochę się zdziwiłam, gdy okazało się, ze ślady są pojedyncze i jest ich mniej niż na Modrzewiowej Drodze, bo tam widać było ślady nart.

Nadal więc brnęłyśmy w śniegu, a za Pięcioma Drogami i te nieliczne ślady się skończyły, gdyż schodziłyśmy do domu stromym skrótem.

A potem śniegu było coraz mniej. Przed Domkiem pod Orzechem czuło się już wiosnę, więc po obiedzie posiałam wczesną marchew, pietruszkę i rzodkiewkę.

To był cudowny dzień z córką.

Lubisz wirtualnie ze mną wędrować? Możesz sprawić mi przyjemność i postawić mi kawę:

https://buycoffee.to/rozmowkikobiece

Więcej wycieczek na Wysoką:

Wysoka w śniegu

Sylwestrowa wycieczka na Wysoką

Co mamy w okolicy najlepszego