Rowerowa wycieczka w mgliste listopadowe popołudnie

 

1 listopada to dziwny dzień w naszej tradycji. Ludzie spotykają się na cmentarzach, rozmawiają, wspominają bliskich lub… obgadują sąsiadów. Od wielu lat lubię w tym dniu odwiedzić zapomniane nekropolie, miejsca nieoczywiste. Nie inaczej było i tym razem. Po obiedzie wsiadłam na rower.

Pomnik leśników na stoku Sępiej Góry

Za cel wycieczki wybrałam sobie miejsce, w którym jakoś nigdy nie byłam. Na stoku Sępiej Góry, powyżej Krobicy znajduje się świadectwo tragicznych wydarzeń z roku 1839, kiedy to kłusownik zabił dwóch leśniczych, którzy przyłapali go na gorącym uczynku. Aby tam dotrzeć wjechałam na Modrzewiową Drogę, którą mknęłam prawie aż do Świeradowa. 

Tam skręciła w drogę Na Karuzelplatz i nią dojechałam do miejsca, zwanego Karuzelplatz. Tu chwilę odpoczęłam delektując się ciszą, w której słuchać było najmniejszy nawet szelest liści. Napiłam się gorącej herbaty i ruszyłam na poszukiwanie pomnika.  

Zgodnie z mapą należało wjechać w drogę powyżej tej, którą przyjechałam i rozglądać się w lesie po prawej stronie. Chwilę później dojrzałam miejsce śmierci… gołębia.

Mnóstwo piór na kamieniu przykuło moją uwagę. Zeszłam z roweru, i podążyłam w kierunku pierza. I wtedy… poniżej zauważyłam obelisk, którego szukałam. Trzy kamienie upamiętniają tragiczne wydarzenia sprzed prawie dwustu lat.

I gdy pójdę ciemną doliną…

Wróciłam na Karuzelplatz i szutrowym duktem pomknęłam dalej do miejsca, gdzie… się skończył. Dalej było tylko strome zbocze i kilka ścieżek nijak nie nadających się na jazdę rowerem. Byłam jednak dokładnie tam, gdzie planowała się wybrać wielokrotnie. 

Dolina poniżej Góry Zamkowej zawsze mnie fascynowała i od dawna planowałam ją odwiedzić. Teraz już wiem, ze będzie to cel mojej kolejnej pieszej wędrówki, bo ciemny, mroczny jar pobudził moją wyobraźnię i okazał się dokładnie tym, czego oczekiwałam. Żadna z ścieżek nie wyglądała jednak na taką, którą chciałabym pokonywać rowerem, dlatego wróciłam na rozdroże  i zaczęłam żółtym szlakiem pieszym. Szybko jednak okazało się, że świeża poręba utrudnia jazdę, a potem szlak po prostu zginął wśród drzew. W efekcie do Kotliny zjechałam na przełaj przez pastwisko.

Mgliste popołudnie niepostrzeżenie zamieniło się w wczesny wieczór i nim się spostrzegłam zrobił się szaro. Po zmianie czasu zmrok zapada zaskakująco szybko i już po szesnastej w lesie robi się ciemno.

Bezpieczeństwo na rowerze to podstawa

Wyruszając z domu wiedziałam, że wracać będę o zmierzchu. Zamontowałam więc swoje nowe lampki rowerowe (poprzednie padły po wielu latach służby) Jadąc lasem oświetlanym przez lamkę Specter quattro 1600 przypominałam sobie swoje nocne eskapady sprzed lat. Teraz rzadziej wracam do domu po zmroku, jednak to nie zwalnia mnie z dobrego oświetlenia roweru. Jedynie dobrze oświetlony rowerzysta, zaopatrzony w mocne i niezawodne światła przednie białe i tylne czerwone będzie widoczny z daleka i znacznie poprawi swoje bezpieczeństwo Odblaski, choć także pożądane nie wystarczą.

Gdy dojeżdżałam do pracy rowerem zawsze miałam opaski odblaskowe na lewej ręce i lewej nodze, do tego kamizelkę i mocne lampki zasilane z prądnicy w przednim kole.

Teraz przesiadłam się roweru miejskiego na górala, więc i lampki musiałam zamontować nowe. Obie dostarczyła mi firma Specter. Przednia lampka ładowana jest za pomocą kabla USB, co sprawia, ze będzie działać przez wiele godzin, jeśli podłączymy ją pod powerbank (sama też może tę funkcję pełnić na krótszej trasie) Bez ładowania świeci bez przerwy przez jakieś 4-5 godzin. Lampka tylna Gaciron W10 ma jaskrawe czerwone światło i także świeci przez kilka godzin bez ładowania. 

Obie świetnie spisują się na drodze, sprawiając, że jadać w zapadających szybko ciemnościach czułam się bezpiecznie i pewnie. Lampka oświetlała leśną drogę, dzięi czemu z odpowedniej odległości widziałam wystajaće korzenie i kamienie, a z odległości kilkudziesieciu metrów błyskały mi oczy saren. 

Równie dobrze czułam się potem na drodze miedzy Kotliną a Gierczynem, wiedząc, że nie tylko widzę wszystkie dziury na naszym asfalcie, ale także jestem z daleka widoczna. 

To była przyjemna wycieczka. Wreszcie dojechałam do pomnika leśników i utwierdziłam się w przekonaniu, że nie odkryłam jeszcze wszystkich tajemniczych izerskich miejsc. 

Za możliwość użytkowania lampek dziękuję firmie Specter dystrybutorowi oświetleniarowerowego.