Kolarstwo ziołowe i zwiedzanie okolicy

 

Wiosna w pełni. Zazieleniło się , rozkwitło. Nawet rzepak zakwitł, co stwierdziliśmy ze zdumieniem, siedząc przed domem, pijąc kawę i spoglądając na Pogórze Izerskie. A skoro wszystko kwitnie, to czas zjechać na izerskie łąki i nazbierać ziół. Jak pomyślałam, tak zrobiłam. Spakowałam torby, torebki i pojemniki na zielsko, usmażyłam placek z pokrzyw, zaparzyłam kawę do termosu i wsiadłam na rower.

Ziołowe zaskoczenia  na łąkach

Wystarczyło skulać się z Fersztla, by mieć wrażenie teleportacji: gdy u nas łąki ledwo się zazieleniły, te kilkaset metrów poniżej są już wielobarwne i obłędnie pachnące. Efektem tego wystrzału wiosny było tytułowe kolarstwo ziołowe. Bo skoro spokojną jazdę bez spiny z czystej miłości do roweru nazwiemy kolarstwem romantycznym, to przejazd polną drogą, gdy częściej rower leży lub stoi oparty o drzewo niż jedzie, bo rowerzystka skacze po łące zbierając zioła, nazwać trzeba kolarstwem ziołowym. Na początku zebrałam rzeżuchę łąkową i kurdybanek, były tez uszy bzowe i największe zaskoczenie, czyli czeremcha. Nie wiem dlaczego umknęło mi, ze skoro kwitną jabłonie, to i czeremcha kwitnąć powinna! 

I tak jechała sobie kilkadziesiąt metrów, zsiadałam z roweru, zrywałam zielsko i znów jechałam. Najważniejszym celem wycieczki był czosnaczek, a ten zbieram w Czerniawie, stąd na Czerniawę powinnam się kierować. A że przez Wolimierz? A czemu nie? Polnymi drogami dojechałam do Wolimierza, przed wioską zebrałam spory pęczek rdestowca na kompot, a dalej... dalej skręciłam w następny polny dukt.

Obserwowałam koguty bażantów, które niezwykle zdziwione uciekały w łany zbóż. Dukt wiódł wśród ogromnych kasztanowców i lip, a utwardzona solidnie droga świadczyła o niemieckim pochodzeniu. I gdy sobie tak jechałam olśniło mnie, że znajduję się w zabytkowej Czarnej Alei, ale o tym w następnym poście, bo w tej części skupiamy się na ziołach. Obserwując kolejnego bażanta skupiłam wzrok na drobnych białych kwiatach bujnie porastających przestrzeń pod kasztanowcami. Specyficzny zapach nie pozostawiał wątpliwości: czosnaczek! Całe łany czosnaczku, znacznie więcej niż na moim stanowisku w Czerniawie! No raj dla zielarki! Rower znów poszedł w odstawkę, a ja skupiłam się na zbieraniu ulubionego zielska.

 https://vm.tiktok.com/ZMLWs7QsR/

Potem dojechałam do Pobiednej. O czym napiszę osobną notkę.

Nad izerskim potokiem

Po wizycie w Pobiednej stwierdziłam, ze czas na przerwę, jednak żadne z mijanych miejsc nie wzbudziło mojego zachwytu na tyle, bym chciała usiaść i delektować się kawą, obiadem i ciszą. A ze pogoda była cudowna, więc moje myśli popłynęły w kierunku szemrzących izerskich potoków i tak trochę zaskoczona własną decyzją zaczęłam podjeżdżąć leśnym duktem wzdłuż Dzieży. Przy czym umówmy się: więcej było pchania roweru niż podjazdu, bo droga została przez Dzieżę zniszczona, o czym pisałam chyba jesienią.

W końcu znalazłam miejsce idealne i nad potokiem rozłożyłam się na mini piknik. Niespiesznie piłam kawę, zjadłam swój obiad, a nawet wykąpałam się w potoku.

Do domu postanowiłam wrócić górami (bo nie lubię podjazdu z Gierczyna na Fersztel)

Wspięłam się zatem do drogi na Karuzelplatz. Potem obok pomnika leśników do Modrzewiowej Drogi. Mozolnie podjeżdżając na Modrzewiową śmiałam się w duchu z siebie, że zamiast podjazdu 300 m w pionie zrobię ok. 600 m przewyższeń. Ot, kobieca logika. 

Do domu wróciłam naładowana endorfinami, z plecakiem pełnym zielska. 

A na koniec mam dla Was niespodziankę! jako zielarka dostałam dla Was zniżkę: 20 % na produkty z olejkiem CBD firmy Hemproutine . Wystarczy kliknąć w kod kobiece_rozmowki i zrobić zakupy! 

Z olejkiem CBD polubiłam się już jakiś czas temu. Pomaga mi przetrwać pełnie Ksieżyca oraz lekkie spadki nastroju, a nawet przewdziała powstawaniu opryszczki (lepiej niż stosowany dotychczas środek)