Sylwestrowe wędrowanie

 

Takiej pogody na Sylwestra chyba nikt się nie spodziewał! 15 stopni ciepła i silny, porywisty wiatr sprawiły, że z jednej strony chciało się gdzieś wyjść, z drugiej, wiatr uniemożliwiał wędrowanie po górach. Wybrałam więc wariant pośredni i... na pieszo pomaszerowałam do paczkomatu w Orłowicach.

Szlakiem górnictwa na Pogórzu Izerskim

Do Orłowic można dojść na kilka różnych sposobów. Ja wybrałam najprostszą z dróg, czyli ścieżkę dydaktyczną poprowadzoną przez dawne wyrobiska rud cyny, miedzi i kobaltu. Zeszłam łąkami z Kufla, minęłam zabudowania Gierczyna i razem z Gringo wędrowałam pustą ścieżką. Nim się obejrzałam byłam na Kotlinie. Szło się przyjemnie, bo słońce przygrzewało, a w dolinie wiatr nie był tak uciążliwy. Na kładce nad potoczkiem zrobiliśmy sobie krótką przerwę. 

Potem minęłam Geopark w Krobicy i Orłowice miałam na wyciągnięcie ręki. We wsi Gringo trochę się stresował, bo samochody, psy i ludzie... Szybko odebrałam z paczkomatu przesyłkę i prawie tą samą trasą wracałam do domu. Po drodze rozglądałam się za zimowymi grzybami i na jednym z pni czarnego bzu dojrzałam pokaźną kępkę uszaka bzowego.

 Za mostkiem na Dzieży skręciliśmy w ścieżkę wzdłuż rzeczki, a potem szliśmy chwilę bez drogi, by minąć kilkusetmetrowy odcinek asfaltu. Kolejną przerwę zaplanowałam sobie na wyrobiskach przed Kotliną. Lubię się tam zatrzymywać, bo skały osłaniają od wiatru i można chwilę posiedzieć.

Trasa niby niedługa, bo zaledwie 10 km, ale przewietrzyłam głowę i rozruszałam mięśnie. Przy okazji nieco wyklarował mi się jeden z projektów dla KGW . Szczęśliwy pies wyhasał się, co było istotne w kontekście dalszych planów moich gości: na popołudnie zapowiedzieli ognisko, a że byli z pieskiem, to Gringo siedział już w domu, by nie stresować i jego i gości.

Noc sylwestrową tradycyjnie przespałam.

A na wycieczkę w nowym roku wybiorę się, gdy pożegnam sylwestrowych gości.

Niech nam się szczęści!